Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem szczęśliwsza i mniejsza

Yes, Yes, Yes mega szczęśliwa i zmotywaowana. Waga przez prawie dwa tygodnie nie chciała się ruszyć z miejsca i uparcie pokazywała 68,2 kg. Mimo trzymania się diety bez żadnych grzeszkow i ćwiczeń, uparciucha trwała przy swoim. A dzisiaj,  O matko ta wredoda w końcu pokazała spadek i to 67,4 czyli 0,8 kg mniej,  no aż musiałam to kilka razy sprawdzić. Jest sukces i mega motywacja na kolejne dni. 

Dzisiaj czeka mnie jeszcze wizyta teściów,  w sumie to pierwszy raz kiedy nas odwiedzają a od naszego ślubu minęły już trzy miesiące. Przynajmniej poranna waga mnie podbudowala. Siedzę teraz w pracy do 13 ipotem będę gonić z wywieszonym jeziorem żeby wszystko ogarnąć, mój mąż wróci dopiero kolo 16 i wszystko zostało na mojej głowie,  ale dam rade. 

Oj początki były ciężkie dla mnie,  odpuszczenie sobie słodyczy było ciężkie,  kiedyś to codziennie musiało być coś słodkiego,  a wsuniecie całej tabliczki czekolady to dla mnie nie był żaden problem, znikala nawet nie wiem kiedy. Dzisiaj kupiłam tiramisu dla teściów i spróbowałam dosłownie pół łyżeczki i dość, nie ciągnęło mnie więcej, a kiedyś to pewnie musiałabym lecieć jeszcze dokupić. 

Jeszcze nigdy nie wytrzymalam tyle na diecie,  mijają juz dwa miesiące a mnie nie ciągnie ani do słodyczy,  chipsów czy %. Mój mąż bardzo mnie wspiera, kiedy może to biega ze mną i ćwiczy, a kiedy jest w pracy ćwiczę sama z Ewą. Kiedyś nie mogłam się zmotywować,  nawet ślub i sukienka ślubna nie motywaowaly mnie do schudniecia,  aż w końcu coś we mnie pękło i trwam tak od sierpnia. 

Czuje się cudownie,  lekko,  mam energię,  siłę, czuje się zdrowsza, nie pamiętam kiedy ostatnio glowa mnie bolała a kiedyś to co chwile musiałam brać tabletki przeciwbólowe bo nie mogłam wytrzymać. Czuję że jestem zdrowsza,  czuje ze jestem SZCZĘŚLIWSZYM człowiekiem!!