Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Emocje, emocje, emocje...

Poniedziałek, 30 czerwca 2014

Dzisiejszy dzień obfitował w niezliczoną ilość wrażeń. Wydaje mi się, że na długo zostanie w mojej pamięci. Żal, smutek, szok i łzy radości mieszały się między sobą. O 10.00 definitywnie rozstałam się z mieszkaniem, oddałam klucze nowej właścicielce, spisaliśmy liczniki i z ciężkim sercem opuściłam swoje bezpieczne i zawsze lubiane kąty. 

Nowa właścicielka kilka tygodni temu dowiedziała się, ze jest bardzo poważnie chora. Nowotwór z przerzutami. Jest w trakcie leczenia. Chemia strasznie ją wyniszcza. Dzisiaj była bardzo słaba, ale musiała spotkać się z nami i odebrać mieszkanie, bo jutro jedzie do szpitala na kolejną dawkę. Piękna kobieta, niewiele starsza ode mnie, bardzo sympatyczna i serdeczna osoba. Serce mi pękało, gdy powiedziała mi o swojej sytuacji. Jurek zadeklarował pomoc. Pomógł pani Ani załatwić wszystkie formalności w spółdzielni, a potem odwiózł do domu. "Tak bardzo chciałabym choć trochę pomieszkać w nowym domu" - powiedziała na pożegnanie.

Ostatni tydzień wyjątkowo dużo pracowaliśmy. Wieczory upływały na pakowaniu i wywożeniu tego, co jeszcze zostało. Rzadko kładłam się spać przed 23.00. Miałam wrażenie, że to nigdy się nie skończy. W końcu przyszedł czas na ostatni karton i porządkowanie. Myłam, czyściłam, odkurzałam i nie chciałam skończyć. Gdzieś tam podświadomie czułam, że to takie pożegnanie i nie mogę zrobić tego wszystkiego po łepkach.

Dzisiaj nasza 30-ta rocznica ślubu - perłowa. Jak świętujemy? Nijak. Siedzimy jak dwoje starych dziadków na kanapie i po prostu odpoczywamy po wysiłku i emocjach. I jest nam teraz dobrze . 

Bardzo wzruszyłam się po przeczytaniu Waszych komentarzy pod ostatnim moim wpisem, jakoś dziwnie spociły mi się oczy. Alergia na Vitalię ?  Ależ skąd ! Ja znowu poczułam te dobre emocje, które Wy wszystkie, moje dobre i kochane Kobiety dostarczacie mi, gdy tutaj jestem. Dziękuję z głębi serca  i czule pysiam.