Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Szpital, praca i Dzień Babci

Czwartek, 21 stycznia 2016

Powoli przygotowuję się do wyjazdu. W najbliższą niedzielę, już o 8.00 mam zgłosić się do szpitala na izbę przyjęć. Odzywają się momentami jakieś dziwne obawy, może trochę strach, niepewność. To chyba normalne w takiej sytuacji. Muszę popracować nad łepkiem i nie dać się stresowi. 

W pracy podganiam robotę, są dni, że "bawię" się zabawkami nawet 10-12 godzin. Nie narzekam, bo praca pozwala choć na chwilę oderwać myśli od zbliżających się wydarzeń. 

Dzisiaj Dzień Babci. Czekam na wnuka Jasia. Każde spotkanie z nim to dla mnie wielkie święto. Widujemy się często, a mimo to cieszę się na każdą wizytę. Babcie już tak mają, że kochają bezgranicznie swoje wnuki i oddałyby wszystko, żeby tylko sprawić im radość. Od kiedy jestem babcią, a to już blisko 10 lat, stałam się bardziej wrażliwa na sprawy dzieci. Bardzo przeżywam, gdy widzę cierpiące dziecko, nie mogę patrzeć na dziecięcą biedę, krzywdę i strach. Boli mnie serce, gdy widzę zaniedbane i bite dzieci. Nigdy nie przechodzę obojętnie widząc takie obrazki. Wyobrażam sobie, że Jaś mógłby znaleźć się w takiej sytuacji i jeszcze bardziej to przeżywam. Szczęście, że mój kochany wnuczek ma normalny i dobry dom, opiekę i pomoc w każdej sytuacji. Jest szczęśliwy, jego buzia ślicznie, szeroko się uśmiecha. Jaś realizuje swoje pasje, angażując rodziców, dziadków i pradziadków. Nawet nie wyobrażacie sobie ile mamy frajdy idąc całą rodziną na mecz Jasia, a jesteśmy wiernymi kibicami - zapewniam !!! Czy to miłość? I to jaka !!!  Piękna, bezinteresowna, prawdziwa .

Każdej Babci w dniu jej święta z serca życzę, by obcowanie z wnukami przynosiło radość, dumę i szczęście. Kochajcie i bądźcie kochane . Pamiętajcie, że żyjemy w XXI wieku, a to zobowiązuje .

P.S. Przed chwilą odebrałam telefon, że moja operacja przesunięta jest z poniedziałku na piątek 29 stycznia 2016. Co się odwlecze, to nie uciecze :)