Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ślub, sukienka i cała reszta + udane zakupy :)

Poniedziałek, 5 września 2016

Wpadam na moment, daję znak życia i wracam do niecodziennych obowiązków. Atrakcje mnie nie omijają, wciąż coś nowego się dzieje, a ja jak zawsze w biegu. W najbliższą sobotę Kasia i Wojtek legalizują swój związek. Ślub córki to wielkie wydarzenie i trzeba wyglądać. Szukając ślubnej sukienki dla Kasi zupełnie nie myślałam o sobie. Przecież mam kilkadziesiąt sukienek, coś wybiorę. 

Przeglądając szafę miałam nadzieję, że w jej wnętrzu znajdę coś odpowiedniego. Schudło mi się ostatnimi czasy, więc moje ulubione kreacje wiszą jak na drągu. Trzeba było polatać po sklepach i znaleźć coś w odpowiednim rozmiarze. Nie znoszę takich zakupów, bo jak bardzo Ci zależy żeby kupić, to po prostu się nie trafia i już . Zamierzenia i plany zakupowe zupełnie odbiegają od efektu końcowego. Miała być sukienka jasna, klasyczna, elegancka, bez zbędnych wydziwianek. Jest mocno szafirowa, a może nawet wpadająca w granat, elegancka i z niechcianymi dodatkami. Do moich jasnych włosów i opalenizny wygląda ok, ale... No właśnie to "ale". Ech, życie....

Prawdę mówiąc mogłam kolejny raz dopasować którąś z szafy i byłoby po problemie, mnie jednak pokusiło na zakupy. Może trochę uległam otoczeniu, że niby na tak ważną uroczystość powinnam mieć coś nowego. Tylko, że ja tak nie lubię. Uwielbiam swoje ciuszki, te sprawdzone, dopasowane, kupione bez wysiłku i musu, niejednokrotnie za małe pieniądze. Kupuję je nie wtedy, gdy potrzebuję, lecz wtedy, gdy coś odpowiedniego się trafia. Wieszam z metką do szafy i mam pod ręką, gdy są potrzebne. Już dawno wyrosłam z zakupów typu "poszukiwania wymarzonego modelu". Nie mam na to ani czasu, ani siły (zwłaszcza tej psychicznej). Zakupy mają być przyjemnością, a nie orką.

Reasumując - kiecka kupiona, ale brakuje odpowiednich butów i torebki. Wymyśliłam dodatki w kolorze rozjaśniającym całość. I mam kolejne wyzwanie, bo w moim grajdole trudno o coś ładnego. Jestem zła jak osa. W tym całym galimatiasie doszły dodatkowe, nieplanowane sprawy.

W trakcie pisania postanowiłam, że wrzucę na luz i za chwilkę wybiorę się na zakupy. Pospaceruję w centrum i może coś uda mi się kupić. Pa, pa...

P.S. Jest 21.20, trochę późno, ale nie mogłam się oprzeć, żeby nie podzielić się z Wami dobrą energią i radością spowodowaną wyjściem "w miasto".

Jak obiecałam wrzuciłam na luz i wyszłam pospacerować po centrum. Odwiedziłam 3 sklepy obuwnicze, tak bez większego parcia na zakupy. W tym trzecim zapytałam o buty w złotym kolorze. Młodziutka ekspedientka, przesympatyczna osóbka podała mi parę ślicznych skórzanych czółenek. Wiedziałam, że moje poszukiwania tutaj znalazły kres. Obawiałam się tylko, czy znajdę odpowiednią torebkę. Obiecałam, że wrócę po buty, jeśli tylko uda mi się kupić w miarę podobną torebkę. 

Po drugiej stronie ulicy (dosłownie), w sklepie odzieżowym wisiała i czekała na mnie. Kilkadziesiąt metrów od czółenek. Idealnie pasująca kolorem i fakturą :) 

W niespełna godzinę znalazłam to, czego wydawało się nie znajdę w tydzień. Poniedziałek zaczynałam zła jak osa, a kończę w iście sielankowym nastroju. Niezmęczona bieganiną, zadowolona z zakupów, szczęśliwa. Odrobinkę tego szczęścia ślę w Waszą stronę kochane Dziewczynki. Miłego wieczorku i jeszcze piękniejszego poranka :)