Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
O tym jak wyglądały nasze zaręczyny ;)

Tego dnia przypadała 6 rocznica od naszego pierwszego spotkania ;)
Nie mieliśmy żadnych szczególnych planów w związku z tym dniem.
Baa.. dzieliło nas wówczas 230 km i mieliśmy się widzieć dopiero za kilka dni!
Dlatego dzień mijał leniwie i dość spokojnie, niczym się nie wyróżniał od innych.
Te same obowiązki, taki sam schemat dnia i taki sam kontakt telefoniczny z R. 

Koło 19 zadzwonił do mnie, wypytał co porabiam, jakie mam plany na wieczór. Akurat wskoczyłam w dresy i zamierzałam iść na rower.
Pogadaliśmy chwilę, na koniec R. powiedział, że ma do mnie prośbę - muszę pilnie pojechać w pewne miejsce, bo ktoś tam coś dla mnie zostawił..
R. lubi mi robić niespodzianki i w pierwszej chwili pomyślałam, że pewnie zaangażował kogoś z moich znajomych w tą akcję i że czeka tam na mnie jakiś prezent z okazji tej naszej rocznicy.
Wsiadłam więc na rower, już chciałam ruszać w drogę, ale okazało się, że mam kapeć w tylnej oponie.. Nieco poirytowana dopadłam mój stary (komunijny) rower, który jest niezłym złomem, ale o dziwo jeszcze jeździ i ruszyłam we wskazane miejsce.
Nie jest to specjalnie daleko od mojego domu, ale trzeba było wjechać pod wieeeelką górę, co okazało się dość dużym wyzwaniem na tym sprzęcie.
No, ale w końcu się udało. Dotarłam na miejsce, ale nikogo ani niczego tam nie było. Chwyciłam więc za telefon i już chciałam dzwonić do R., gdy w oddali za pokaźnymi trawskami dostrzegłam jego samochód..
Po krótkiej chwili zobaczyłam R. zmierzającego w moim kierunku. Domyśliłam co się święci, bo miał na sobie nowiutki garnitur, a w ręku trzymał bukiet kwiatów.
Zaczęłam się śmiać i płakać jednocześnie ;)
Uklęknął przede mną i zadał mi jedno krótkie pytanie.
W odpowiedzi usłyszał ode mnie jeszcze krótsze "tak" ;)
Dostałam od R. zapewnienie o Jego miłości do mnie i piękny pierścionek, który w 100% trafia w mój gust.



Było pięknie! Za plecami mieliśmy łąki i lasy, a przed sobą panoramę mojego miasteczka.
Już sama nie wiem czy to wiatr czy wzruszenie wycisnęło ze mnie tyle łez.
Ale uśmiech ani na chwilę nie schodził mi z twarzy. Było dokładnie tak jak sobie to wymarzyłam. R. jest wspaniały w planowaniu niespodzianek! Nikomu nie powiedział o swoich planach.

Potem pojechaliśmy do mnie do domu i nastąpiła ta bardziej oficjalna część, czyli kwiaty dla mojej Mamy, itp.



Jestem bardzo szczęśliwa..
Obydwoje jesteśmy bardzo szczęśliwi ;)


Edit: Dziękuję za wszystkie gratulacje;)