Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dno

Doszłam do dna i chcę się od niego odbić. Nie zmieniłam prawie wcale nawyków żywieniowych a od kiedy siedzę w domu jest coraz gorzej. Jak dziś weszłam na wagę to stałam na niej parę minut i nie wierzyłam, że jest aż tak źle. Wiem - waga może kałamać ale już centymetr nie. Strach mnie ogarnął. Nigdy tyle nie ważyłam i nigdy nie miałam takiego obwodu bioder. Ale się zaniedbałam... Aż mi wstyd. 

Jak tak sobie teraz siedzę i się zastanawiam jak do tego dopuściłam to mam mega motywację. Do tego oglądałam wczoraj o 19-latku, którego mama z miłości i troski upasła do 360 kg. Jestem przerażona, co jedzenie może zrobić z człowiekiem.

Brakuje mi ruchu i solidnego kopa w dupkę! Pod nosem 2 razy w tygodniu mam aerobik ale niestety płatny więc odpada bo póki co krucho z kasą. Chyba pora wyciągnąć stepper i sprawdzić czy kolano znów nie wysiądzie po kilku treningach. 

Założenia na nowe życie są bardzo proste:

1. Pić wodę. Wcześniej piłam do 2l dziennie teraz może ze 2 szklanki.

2. Jeść wcześniej kolacje.

3. Nie kłaść się od razu po zjedzeniu obiadu i kolacji na kanapie.

4. Wziąśc się za siebie i swojego T.

5. Więcej używać nóg mniej samochodu :)

Menu z dziś:

śniadanie: 5 łyżek płatków jęczmiennych, 2 łyżki rodzynek, łyżka żurawiny, 2 łyżki otrębów, 1 szklanka mleka 2%, banan, zielona herbata

Owocnego dnia Kochani :*