Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Przeczytałam.

.... brak empatii to jedna z takich cech, które potrafią człowiekowi sbić szpilę, kiedy potrzebuje przytulenia. nie jesteś robotem, masz prawo do roznych uczuć, nie ylko tych słodkopierdzących. nie jesteśmy aniołami, ale ludzmi z krwi i kości, którymi szargają rozne uczucia, od wypalenia i rozpaczy po radość z promieni słonecznych. kto tego nie rozumie niech znajdzie jakieś lukrowane lektury, choć będzie trudno, poniewaz wielka literatura a nawet ta dla dzieci zwykle opjera się na jakiś dramatach, trudnościach i ukazuje bogatra w roznym połozeniu, nie tylko z przyklejonym sztucznie usmiechem na twarzy i wykonują ym swoje obowiązki bez cienia refleksji. co to za pomysł z tym udawaniem? nie przejmuj się, jesteś człowiekiem i masz prawo do uczuć roznych!!! :) pozdrawiam :)

Wiesz co ... sama przechodze straszna huśtawkę uczuć . Kilka pogrzebòw najbliższych w tym roku , choroba mamy ( rak ) , przekwitanie i pare innych trudnych spraw ... Dlatego siedze cicho w swoim pamiętniku . Ale to też nie rozwiàzanie ... Nie gniewaj się na dziewczyny , ktòre dajà rady ( od parady ) Kazdy pròbuje po prostu pokazać tobie coś czego sama nie zauważasz w tej chwili .

Masz pelne prawo czuc to co czujesz i opisywac to w pamietniku. Komu klimat nie bedzie odpowiadal to zrezygnuje z czytania. Wspolczuje problemow z zalaniem, ubezpieczeniem i remontem. To zawsze jest stresujace i czasochlonne, masz prawo byc zla i zmeczona. Opieka nad rodzicami - robisz bardzo duzo. To bardzo obciazajace psychicznie i fizycznie, nawet w sytuacji, w ktorej rodzice sa aniolami o w pelni wladz umyslowych. W wieku, w ktorym jestes powinnas sie cieszyc emerytura, woln czasem i rozwijac zainteresowania, na ktore wczesniej nie bylo czasu lub mozliwosci. Mam rodzicow troszke starszych od Ciebie i teraz wlasnie korzystaja z zycia. Ty dostalas druga zmiane, wychowalas dzieci, martwilas sie i zabiegalas, teraz masz rodzicow pod opieka. Bardzo wspolczuje. Masz prawo byc zmeczona i miec dosyc. Nie ma to nic wspolnego z tym jak bardzo rodzicow kochamy, szanujemy i jak duzo im zawdzieczamy. Slowa krytyki zignoruj, bo wykonujesz kawal dobrej i ciezkiej roboty.

proszę,nie przejmuj się...poza wagą i dietą jest nasze życie...o życiu pełnym trosk chcę czytać,dowiadywać się....Kto nie opiekował się schorowanymi rodzicami,nie wie ile to trudu....dziecko nieposłusznemu w najgorszym wypadku dałam klapsa,czy jakąś mądrzejszą karę...a co zrobić,z chorą,ale ciągle kapryszącą matką? myłam,karmiłam,wszędzie zawoziłam...i co? byłam tą najgorszą...synowie to tak,kochani,ale jak mają pomóc? mają daleko swoje życie i bardzo współczują,ale zyją swoim życiem...narzekasz? i dobrze! są tu takie ,które poczytają,zrozumieja...nie skrytykują....Trzymaj się i nie przejmuj ...

Tym jednym komentarzem tak się przejęłaś? Z drugiej strony rozumiem - za dużo trudnych i przykrych rzeczy się skumulowało - to później byle co wyprowadza z równowagi.