Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek , taki zwykły.

Pięknie jest, cieplutko, chociaż słońce krótko "operuje" Ale to przecież koniec października, cóż się dziwić? Właściwie tylko drzewa  pokazują ten czas jesienny.  Morze, ach, jakie cudne dziś ! Srebrzyste, lekka mgiełka nad wodą, zarys statków na redzie i zgadywanka, czy one duże, czy wysokie?  Na plaży człowiek  męskiego gatunku opalający się, siedział tylko w slipach, przecież to lato dziś ! Założyłam sandały zamiast pełnych butów , takie bardziej kryte, i na szczęście, bo nogi dziękowały za taki pomysł. Spacer zamiast ćwiczeń gimnastycznych, ciśnienie nie pozwoliło mi na inny rodzaj aktywności. Po spacerze jazda do Mamy, która dziś w lepszej formie, chyba wypłakała już swoje smutki.  Ubrana w różowy szlafrok wyglądała jak dziewczynka po kąpieli. Rozmowa z opiekunką i uzgodnienie, że według wskazówek lekarza Mama ma mieć odpowiednią dietę, spokój i ustalone, stałe czynności wokół siebie. Obie stwierdziłyśmy, że Mama jest w o wiele lepszej formie niż w czasach, gdy Ojciec zapewniał te opiekę.  I nogi mniej bolą, co optymistycznie prognozuje.  A my dziś zjedliśmy resztę zupy z dyni, resztę pieczonego kurczaka, jakąś sałatkę. Ot, i lodówka pusta, czeka na nasz powrót. Za chwilkę będę zmagać się z walizką i jej zawartością. Wyjazd rano, a zatem do poniedziałku Vitalianki. Kolejny raz dziękuję Wam za słowa otuchy . Nara, jak słyszałam od mlodych!