Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Po japońsku

czyli jako tako. Wpis będzie krótki bo podczas przygotowywania obiadu zacięłam sobie palucha u lewej ręki, a na dodatek chwyciłam gorący garnek tą samą ręką, także musicie mi wybaczyć, bo z plastrami na paluchach trudno się piszę. 

Dziś mija mi czwarty tydzień walki. Chociaż nie. To nie jest walka, to jest wypełnianie zobowiązania złożonego samej sobie. Opanowałam wilka, jem zgodnie z dietą dla celiaków, suplementuję się, a jutro idę po l-glutaminę, aby uszczelnić jelita. Mam tylko jeden problem. Nie wiem czy to z racji na to, że przechodzę chorobę organizm się domaga składników odżywczych, czy zbliża się zima wielkimi krokami, czy może po prostu folguję sobie za dużo, ale ostatnio za dużo jem. Do południa pięknie trzymam się zalecanej gramatury, natomiast po południu "czegoś mi brakuje" i krążę po kuchni. Zawsze się czymś uraczę, a to kawałkiem jabłka (wiem, na wieczór się nie powinno), a to kabanosem, a to plasterkiem sera. To już nie jest wilk, bo nie nosi znamion tego głodu, jest to po prostu jedzenie ponad zapotrzebowanie w granicach rozsądku. Muszę się przyznać, że trochę podcina mi to skrzydła.. 

Trzymajcie się cieplutko, dbajcie o siebie, żeby Was przypadkiem coś nie rozłożyło. Buziaki :*