Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tragiczne zachowanie w szpitalu

Moja siostra (tzn.jest moją przyjaciółka ale tak ją nazywam,ona mnie też) jest w szpitalu

Poznałam ją jak byłam jeszcze siostrą,miałam przez nia problemy bo jej nie akceptowano ale jeśli chcieli wyrzucic ją to mnie też,więc kilka razy wylatywałam np.z parafii bo ona coś zrobiła lub nawet nie zrobiła ale coś powiedziała,często słyszałam żebym oddała ją do domu pomocy społecznej

Beata ma 55 lat,znamy sie od 4 lat,od razu sie zaprzyjaźniłyśmy, ale co jakiś czas ma ataki choroby,wtedy idzie do szpitala na 3 msce

Zajmuje się nią,matka nie chce,nie lubi mnie bo Beata chce mi mieszkanie przepisać,czego nie wiedziałam

Ani matka ani 2 siostry o nią nie dbają,chcą ją oddać do ośrodka a ona sie tego boi

Teraz jest "najlepiej",pojechała na pielgrzymke o której mi nie powiedziała bo bym jej nie pozwoliła lub pojechała z nią,i sie tam odłączyła i zgubiła

Zaczeła gadac o wierzbach i ją policja odwiozła do szpitala,w Bełchatowie,a ona jest z Warszawy

Szukałam jej 3 msc i dziś do mnie dzwoni bo jej pozwolono żebym ją ratowała i odebrała bo nie chcą jej wypisać jak nikt jej nie odbierze,a matka tego nie zrobi bo jej to nie obchodzi

Ale to nie jest najważniejsze

Nie pozwolono jej zadzwonić,i nie dano swetra,ona tam w sierpni trafiła,ja nic nie wiedziałam,zawsze wiem bo jak jej nie ma tydzień to obdzwaniam szpitale

Jestem od msc w Warszawie ,jutro jadę do niej,wezmę kurtkę,sweter,spódnice,słodycze,ale najpierw rano zadzwonie kiedy ją wypuszczą,potem przyjade odwiedze ją,zanocuje w Bełchatowie i rano do lekarza prowadzącego

Nie mniej jestem zbulwersowana że ani nie mogła zadzwonić,ani jej nie dano swetra,ani wgl nic nie zrobiono,ale nie ważne,ogólnie szpitale psychiatryczne są w słabym stanie