Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Przebudzenie!

też miałam jechać :o ...ale rodzice zabronili :/

kochany szczeniuszek ;) Jakbym widziała moją torcię, tyle że urosła na dużego pieska jak mamusia i tatuś :) na wadzę jest mniej... jak już zauważasz że biust ci się zmniejsza to na wadze na pewno to widać :)

Cudny psiak!! A jak ja ostatnio wyjęłam moje wiosenne spodnie, to z zadowoleniem stwierdziłam, że... są ma mnie za duże i to dużo. To jest ten wizualny bodziec do dalszej walki :D

Prawdopodobnie przyczyną jest stres. Jeśli chodzi o jedzenie to naprawdę odżywiam się teraz bardzo zdrowo. Codziennie chude mięso, owoce, warzywa, ciemne pieczywo. Wydaje mi się, że to nie może być przyczyną... Kiedyś jadłam monotonnie, same jogurty, czułam się strasznie, ale okres był. Wiem, że ta sesja zniszczyła mi nerwy. Tyle się opłakałam przecież, te poprawki spadły na mnie jak grom z jasnego nieba, zawsze wszystko w 1 terminie a tu nagle trach, 2 poprawki z najcięższych przedmiotów na tych studiach. Dałam radę, ale skutek pozostał. Nerwica wróciła... Dlatego nie ma wyjścia, długo zwlekałam z lekami, ale nie ma innego wyjścia... Mam nadzieję, że ta dawka pomoże... Ściskam Cię mocno.

Słodki piesek:)))))

cudowne Maleństwo :):):) i ciesze sie ze zdecydowalas sie na ten koncert :) mam nadzieje,ze nie będziesz żałować :*

Kochana, gratuluje koncertu:) Napewno bedzie "puper" (czyli slowo "super"w wykonaniu mojej Malolaty)!!! Chudniesz moja droga:) Czasami jest tak ze wagowo niewielka zmiana ale po ciuchach widac najlepiej!!! A co u mnie... Dzis ide na 1rwsze usg, w piatek bylam u lekarza (tez 1 raz) i okazalo sie , ze jest bardzo duzo prawdopodobienstwo , ze to nie 9 tc lecz dalej.... Ostatnio tak jakos szarowo wyglada moje puperowe zycie... Ahhhh.. Buziaki

Jak się cieszę!!! że kupiłaś bilet, że waga spada, że myślisz pozytywnie, że ubrania "wiszą" ! Cieszę się bardzo! Wiesz Skarbie wzorem do naśladowania to ja nie jestem, oj nie... Sporo mi brakuje, borykam się z napadami. Kompletnie sobie z nimi nie radzę. Wyobraź sobie, że to jest standard: raz na tydzień bądź raz na dwa tygodnie przyjeżdżam do domu w piątek i jest "maraton", jem do bólu brzucha, jem bez opamiętania, po kryjomu... po 3 dokładki, wstyd! Próbowałam różnie się przygotowywać, planować, że tym razem się uda, a tu klapa, za każdym razem to samo. A potem umieram przez 2 dni, żołądek wzdęty a ja ćwiczę do upadłego, żeby choć pewien procent tego spalić. Waga po kilku dniach nie odnotowuje wzrostu. Powinnam się cieszyć, ale wcale się nie cieszę! Ani trochę! może gdyby mi dała po dupie raz czy dwa i bym przytyła 3 kg. to bym się opamiętała. Obecnie plan mam taki, że na święta wracam w czwartek wieczorem a w piątek jest post ścisły więc wtedy na pewno się nie złamię.. No ale przyjdą święta, boję się, że będzie to samo... :( Ale Ci się wyżaliłam, przepraszam, że zajęłam Ci tyle czasu. Ściskam Cię mocno. Cieszę się, że u Ciebie wszystko w porządku. Bywaj tu częściej bo tęsknię! :*

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa zjem Ci psa!!!!! więcej zdjęć! uh oh. cieszę się, że problemy z pójściem na koncert zażegnane i życzę Ci pełnych portek z wrażenia :) ach też bym się wybrała na jakiś dobry i głośny koncert. Nie wiem czy mnie pamiętasz w ogóle, ale wróciłam! hip hip...

hmm jak mama sie zgodzi, to moze sie spotkamy na.. Koncercie :D