Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Raz bliżej, jak dalej

Ostatnio gdy pisałam, miałam całkiem niezłe postępy. Wszystko szło dobrze (choć dość wolno) do momentu, gdy zaczął się cykl przeziębień i kontuzji, który wyłączył mnie ze sportu na 3 miesiące. Szybko przytyłam, choć nie aż tak dużo. Za to gubienie tego zaczęło mi zajmować dużo czasu. Może dlatego, że przestałam biegać.

Teraz, od jakichś 3 miesięcy jestem znów na fali spadku kg i znacznego rozwoju formy - głównie za sprawą cross fitu. Bardzo pomógł, ale w pewnym momencie uświadomiłam sobie, że bez zwiększenia cardio i większego pilnowania jedzenia, nadmiar kg nie spadnie. Czyli znów włączę bieganie. Ale nie z jakimiś grupami, tylko sama. Wolno ale długo. Bo teraz mam śmieszną figurę - nogi i tyłek bardzo schudły i się wyrzeźbiły (zwłaszcza moje megaśne uda), za to bebzol niet. :D Jak wypuszczę powietrze będąc ubraną w strój sportowy wyglądam jakbym była w ciąży. Dołożyć z powrotem bieganie i będzie miodzio (czyt. normalna waga i figura). Być może utrzymanie samego cross fitu też by mnie doprowadziło do celu - bo mięśnie się tworzą tam pod spodem i potrzebują energii więc ten tłuszcz się jakoś spala. Ale mam wrażenie, że z bieganiem będzie szybciej.

Żałuję, że dość późno w swoich zmaganiach wzięłam się za cross fit. On buduje wytrzymałość, a wytrwałe ćwiczenia skutkują nadzwyczajną moim zdaniem zwyżką formy. Na przykład takie stanie na rękach opierając się o ścianę. Ja już to umiem, mimo ciążospożywczego bebzola. :D I parę innych rzeczy. Zatem polecam na zmagania z nadwagą.