Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zwariowany czas.

Vitaliusza uzupełniam, tylko nie mam czasu tu przetransportować danych. Jutro zmiana opatruknu u suki. Odkąd mam sukę po operacji, moja doba stanęła na głowie. Sypiam pomiędzy 8-9 rano a południem, potem pracuję (na szczęście mogę w domu, choć efektywność jest dużo mniejsza, ale nie mam wyboru, muszę pilnowac psy: chorą + 2 zdrowe, chora, zeby nie szarpała szwów, a zdrowe, żeby jej przpadkiem nie uszkodziły podczas zabawy). Potem Luby wraca z pracy - coś zjadamy, gadamy, robi się 20. Około 21 wychodze ze zdrowymi psami na spacer, Luby zostaje w domu z chorą suka. To jest jedyne wyjście poza 4 ściany w ciągu całego dnia i tak ma być mniej więcej przez miesiąc. Dobijam cudem do 10k kroków. Wracam, chwila z Lubym (już na spokojnie, bez gonitwy). A potem Luby idzie spać, a ja konczę pracę. W łóżku nie ma dla mnie miejsca (śpi Luby ze zoperowaną suką, trzeba mieć ją cały czas na oku, czy nie rozgryza szwów, czy nie staje na operowaną łapę, itd). Jak rano wstanie i wyjdzie do pracy - to ja sie wreszcie moge położyć (też oczywiście z suką). Około południa: apiat, od nowa. Urwanie głowy. Dosłownie.