Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Odchudzanie nie jest łatwe...

...inaczej wszyscy byliby szczupli. 

Pierwszy tydzień to wiadomo, postanowienie, dyscyplina itd. Drugi tydzień to często pierwsze grzeszki. Zaczynają się pierwsze tłumaczenia:  "jak ja mam to zrobić jak nie mam czasu"   "jestem taka zmęczona że dziś już sobie odpuszczę"  czy my personal favorite:   "tylko pół bułeczki"

Ale jeśli tylko wytrzymamy w tym naszym pierwotnym rozpędzie pierwsze powiedzmy 3 tygodnie to wszystko zaczyna stawać się łatwiejsze.

Żołądek się poddaje i przestaje ssać (bo wbrew pozorom dość szybko się przestawia i przypomina sobie, że ma sygnalizować przepełnienie zanim pożrę całą pizze a przyznam nieskromnie że nawet 60 cm nie przekracza moich możliwości.)

Po trudnym początku stabilizuje się też poziom energii - i to na wyższym poziomie.

Jak do tego dodamy wskaźnik wagi, który na tym etapie zaczął 'grać w naszej drużynie' to nic tylko zagryzać zęby i przepychać się przez ten pierwszy okres turbulencji.