Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dlaczego zaczęłaś/zacząłeś się odchudzać?

O jak dobrze, że tu trafiłam. Zawsze byłam niska, ale nie drobna, choć nosiłam rozmiar 34-36. Przed ciążą ważyłam około 55kg. W ciąży sobie bardzo pofolgowałam. Ale nie to było najgorsze jak moja córcia miała 4 miesiące zachorowała na epilepsję, a ja, w krótkim czasie doszłam do ponad 80kg, przy wzroście 151cm. Otrzeźwiło mnie gdy na wyprzedaży w Next musiałam kupić spodnie 16 (44). Trafiłam na vitalię i do tej pory walczę. Miałam już 62 kg, ale zaprzepaściłam. Obecnie mam cudowną 8 letnią córcię. Ciągle jest na lekach, bez napadów od 6 lat. Leki właśnie powoli zmniejszamy, trwać to będzie jeszcze około 2 lata. Jeden lek już odstawiliśmy całkowicie z sukcesem. Ale życie w ciągłym stresie i lęku o dziecko robi swoje. Hydrokortyzon robi swoje. A ja zajadam stres.

Ja z roku na rok coraz wieksze ubrania kupowałam a te juz za małe w szafie leżą i czekają i co niektóre już pasują.Ale to dopiero początek mojej zmiany jeszcze 20 kg do zrzucenia.Jak zaczynałam się odchudzać to moja waga blisko była by pokazać trzy cyfry.

U mnie była to chęć zrzucenia wagi po ciąży. Co prawda zabrałam się za to dość późno bo jakieś 3 lata po porodzie pod wpływem zdjęć. Dokładnie moich zdjęć zrobionych na imprezie urodzinowej przyjaciółki. To był szok, że jestem aż tak wielka, wcześniej dość skutecznie się oszukiwałam.

Nie mogłam się patrzeć na swoje zdjęcia, w lustro nie miałam czasu, za to w windzie dopadała mnie depresja, bo tam widziałam swoje odbicie... Ale już zrzuciłam ponad 10 kg, jeszcze trochę i mam nadzieję będę w końcu zadowolona ze swojego wyglądu! Najważniejsze to dobrze czuć się we własnej skórze!

Pierwsze odchudzanie z czystej głupoty, nadwagi nie miałam,ważyłam gdzieś tak w połowie granic normy, czyli nie za gruba nie za chuda, ale koleżanki były chudsze :( Rozwaliłam metabolizm i teraz ciągle walczę z wagą.

Moim powodem byl po prostu nagly, zwiekszony wrost wagi- z 70 zrobilo sie 80 (do 80 dobilo po wakacjach we Wloszech, gdzie pyszne lody i pizza)... Co raz wiecej spodnic w gumke i maskowanie braku talii. Na szczescie w miare sie udalo, ale trzeba trzymac reke na pulsie..

Z tego co piszesz zauważam pewne podobieństwo między nami. Pierwszą dietą w gimnazjum był wtedy ,,cudowny" Dukan, kilogramy poleciały i wróciły z nawiązką, w najgorszym okresie ważyłam prawie 78kg. Aktualnie jestem na 2 roku Dietetyki, wprawdzie to dopiero początek, ale studia podobają mi się coraz bardziej, a zdobywaną wiedzę staram się wcielać w życie :) Pozdrawiam

Ja po prostu miałam dość tego jak wyglądam, dlatego zaczęłam się odchudzać. Nie zawsze wyglądałam źle, dlatego chciałam i nadal chcę wrócić do tamtej wagi, do wagi z czasów liceum...

U mnie cale życie z bagażem kilogramów. I całe życie z dietami...i tak będzie pewnie do końca...Hormony...

ja się doprowadziłam do strasznego stanu, przestałam się mieścić w ulubione jeansy , ale takim kopem było to ze wszystkie diewczyny kolegi mojego męża to laski ;)

Ja zawsze byłam gruba, przede wszystkim przez chorobę -->sterydy -->brak ruchu... Przeszkadzało mi to dłuuugo, przerabiałam już różne diety, aż w końcu się ogarnęłam i zaczęłam myśleć o tym zdrowiej ;) I tak sb trwam ;))

Ja zaczęłam się odchudzać, bo chciałam pięknie wyglądać na studniówce, jednak do studniówki nie uzyskałam założonego celu, bo miesiąc przed tym wydarzeniem złamałam obojczyk i od tamtego czasu z mniejszym zapałem usilnie próbuję zrzucić to co do zrzucenia pozostało.

U mnie dluga historia :) nie lubiłam siebie jako dziecko

Zaraz zabieram sie za przeczytanie Twojego pamietnika od deski do deski! :)

też się zaczęłam odchudzać jak miałam jakieś 15 lat, ale skutecznie udało mi się schudnąć dopiero teraz, jak mam 20 lat :P A jeszcze pare kilo przede mną, ale wiem że warto :)