Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
20/11

Dziś załapałam MEGADOŁA!! Zbierało mi juz sie od kilku dni ale dziś po prosty od rana jestem jak ta pogoda za oknem. Leje mi się z oczu od samego rana. Chodzę i ryczę. Co mi troche przejdzie to znów mi sie przypomną jakieś żale z ubiegłego stulecia i na nowo jadę. Jakiś czas temu zdałam sobie sprawę, ze takie dni się mi przydarzają i najlepszym sposobem na ich pokonanie jest po prostu pozwolic nagromadzonym łzom wypłynąć. Ktos kiedyś powiedział, że płacz oczyszcza i chyba była to prawda, bo gdy około godziny 15 wylałam juz ostatnią łzę, to zaczełam normalnie funkcjonować. To tak jakbym na nowo rano sie obudziła. Zadzwonił mąż (ma taką pracę że przez 2 tyg. nie ma go w domu), pogadaliśmy sobie spokojnie, potem przyszły dzieci ze szkół. Zrobiłam dobry obiadek, pobawiłam się z najmłodszym, poszłam na wywiadówkę a potem na aerobik. Teraz w zasadzie czuję się już nieźle. W międzyczasie zadzwoniła moja koleżanka dawno newidziana i opowiedziała mi jak to po grudzie układa sobie życie od nowa. Jak to była żona jej faceta robi im pod górę. Doszło do tego, że muszą przekładać ślub, bo nie może zabrać dzieci akurat w ten łikend ( bo sąd postanowił inaczej). No nie wiem, według mnie takie sytuacje obnażają ludzi i dokładnie można sobie obejrzeć, komu z butów słowa wyłazi. To dopiero sa problemy, aż mi wstyd za te moje schizy.
Jeśli chodzi o dzisiejsze racje żywnościowe, to było przemyślanie, bez podjadania i idę spać na głodniaka.