Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Doigrałam się

Jestem z tych co to ich choroby się nie imają. Z wiekiem zdarza się to trochę częściej ale bez przesady. Przy tym nie lubię zwolnień bo tylko zaległości powstają w robocie. Lekarz "ostatniego kontaktu" szkolony, przez lata, zaczyna od pytania: A tym razem zwolnienie pani weźmie? Łaziła z kaszlem i katarem od początku października ale we wtorek zwolnienie przyjęłam z pokorą. Od środy oczywiście bo przecież jeszcze muszę w pracy pozamykać sprawy. Podreptałam do domu i wpadłam na głupi pomysł mierzenia temperatury. Od tego 38,9 zrobiło mi się jeszcze gorzej więc wlazłam do łóżka. A wieczorem i w nocy  bolało mnie wszystko, bo ile można leżeć. Rano odkryłam rumień od połowy przedramienia do pachy. Docisnęłam czy ki czort. Wieczorem pod łokciem zaczęło coś wyłazić. Diagnoza rodzinna: róża lub półpasiec. Fajnie, od poniedziałku miałam szkolić ludzi na drugim końcu Polski. W czwartek do lekarza po prawdziwą diagnozę - półpasiec(na łokciu) i dawaj odkręcać szkolenie. 

Więc siedzę sobie w domku i nawet już lepiej się czuję,  tylko strup się rozłazi po ręku. Może uda mi się trochę zaległości nadrobić. A, ubyło mnie przy tym trochę ale jak zacznę sobie w domku dogadzać to mam spore obawy, że przybędzie. W związku z powyższym Acer ma wagary bo chodzimy ostatnio do szkoły.

Ostrzegam Was dziewczyny, dbajcie o siebie bo Was pokarze jak mnie. Buziaki