Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wybaczanie....

Matka sie nie odzywa, na moje wlasne zyczenie, bo powiedzialam, ze sie obrazilam juz dawno na nia za to ,ze kiedy potrzebuje pogadac, nie ma dla mnie czasu, natomiast na zajmowanie sie moja siostra i jej peoblemi ma czas nieustannie. Wiem, powiecie, ze jestem daleko, ze nie ma wiezi, nie o wszystkim musze wiedziec itd, ale problem tkwi glebiej. Otoz bedac dzieckiem, potem nastolatka nigdy nie nawiazala sie miedzy nami nic porozumienia, nigdy o nic mnie nie pytala i ja jej niczego nie mowilam, ba nawet sie do siebie nie odzywalysmy mieszkajac ze soba. I tak minal czas kiedy powinnysmy byc blisko, minal bezpowrotnie. Najgorsze bylo dla mnie pojawienie sie siosrty, bo mama odsunela mnie na dalszy tor, a wlasciwie zaczelam miec wrazenie, ze przestaje istniec, ze staje sie przezroczysta, ze znikam. I, faktycznie, po jakims czasie zniknelam. Jest we mnie tyle sprzecznosci w stosunku do mojej mamy i siostry, ze nawet sobie nie bylam w stanie tego wyobrazic. Wiem tez, ze sobie z tym poradze, bo wiem gdzie tkwi sedno problemu, z psychologicznego punktu widzenia( a psychologie studiuje poszerzona o socjologie) potrzeba jest mi szczerze z mama porozmawiac, i nie ukrywam, ze poprzypomianalam jej troche z tego co zapamietalo 5-6 letnie wowczas dziecko ( odbylo sie to podczas rozmowy miedzy mna a siostra). Jej reakcja byla zaskakujaca, bowiem stwierdzila, ze nie wiedziala , ze az tak tyle pamietam! Kiedy powiedzialam, ze pamietam wszystko, wyszla z kuchni. I ot , cala rozmowa. NIe potrafie jej rozgrysc, nie wiem jak do niej dotrzec, chyba napisze maila, taka a la spowiedz-wyznanie, moze to ja sprowokuje do czegos! Moglaby to byc nawet awantura, cholera-cokolwiek. Obojetnosc mnie przeraza, dobija i mocno frustruje. Najgorsze jest to ,ze najlepsza corka staje sie kiedy pozyczam im pieniadze! Zrobilam to po raz ostatni, koniec kredytow bezzwrotnych, ja na to co mam pracowalam sama z mezem i jesli w przeszlosci musialam pozyczyc jakis grosz to zawsze w wyznaczonym terminie go oddawalam. Przepraszam Was, ale nie wiem co sie ze mna dzieje. Dreczy mnie ta cala maskarada rodzinna. Oby jutro bylo lepsze. Dziekuje za to ze jestescie. Jestescie skarbami.:))))))))Pozdrawiam