Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie jestem robotem!

Dzisiaj niewiele Wam napiszę! Jakaś zmęczona jestem. W pracy gorący okres, dzieje się więcej niż ludzie są w stanie znieść! Służba zdrowia choruje to i pracownicy ledwo żyją bo wszędzie ograniczenia, wszystkiego brakuje, na wszystkim trzeba oszczędzać i co chwilę redukcja etatów. Ci co zostali pracują na ekstremalnych obrotach i weź tu człowieku pilnuj godzin jedzenia. Dziś było trochę poślizgu ale ze zmęczenia nie mogłam jeść. Dlatego jak wróciłam do domu zjadłam trochę więcej niż przewidywałam bo po prostu byłam głodna! Autentycznie głodna! Liczę się z tym, że tak czasami będzie. Nie jestem robotem, którego da sie bezbłędnie zaprogramować, ale tez jestem przekonana, ze to nie zaszkodzi stopniowej utracie wagi. Muszę brać życie na spokojnie, wymagać od siebie ale mądrze. Można przegiąć w drugą stronę (juz to kiedyś przerobiłam) i tak się skoncentrować na odchudzaniu, że świata Bożego poza kaloriami nie widać, a ja tak nie chcę! Muszę nauczyć się być wyrozumiała dla siebie ale też mądrze od siebie wymagać - to chyba nie są sprzeczne oczekiwania?