Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dzionek 33- nie jest dobrze

Już trzeci dzień bez biegania, z jedzeniem tak sobie. 

Czemu nie potrafię być konsekwentna w sowich postanowieniach tak jak w oszczędzaniu pieniędzy? Naturalne ze nie we wszystkim można być dobrym, ale mnie ta odwieczna walka na prawdę irytuje. Nosz k....a przecież to jest tylko jedzenie a potrafi zawładnąć człowiekiem na amen.Wiecie dla czego nie porywam sie na takie "prawdziwe diety"? Bo mam dosyć ciągłego myślenia o jedzeniu o kaloriach, to mi mózg lasuje. Nawet jak ktos w moim towarzystwie  ciągle plecie o odchudzaniu to mnie krew zalewa. Gdzie sie człowiek nie ruszy to tylko diety i diety. Na litość Boską czy to jest jakieś guru czy jak? Tylko do koła  jedz to i to o tej i o tej porze, tyle a tyle posiłków, jakieś makra i  BWT. Po co to? Ja sie do tego nie nadaję i nadawać się nie chcę. Tak jak przez wiele lat starałam sie obsesyjnie schudnąć, i ciągle było mi mało, tak niech teraz nikt mnie nie namawia do tych cudów wianków.  Już nigdy tak głupia nie będę.Tak jak tyje się od nadmiaru jedzenia, tak chudnie się od jego  ograniczenia( bez przesady oczywiście). UMIAR to jest antidotum na schudniecie i trzymanie szczupłej sylwetki. 

Mam czasami taki myśli, ze ja juz nigdy nie schudnę, choć z drugiej strony nie chce być wiecznie grubasem.

A tutaj jeszcze ruch jest, który jest dla nie jak oddychanie, który przenosi mnie w inny wymiar, odrywa od rzeczywistości, sprawia że fruwam ze szczęścia. Tak bardzo go kocham ale bez reszty pochłonąć sie mu nie dam. I jestem nadal tylko"przelotnym zrywem". Dla czego taj jest nie znam odpowiedzi.