Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dziecko moja motywacją

Hej dziewuszki! 

Dziękuję za komentarze, przemyślałam sprawę i postanowiłam rozstać się z moja nadwagą. Miłością do niej nigdy nie pałałam , ale uczepiła się mnie jak rzep psiego ogona. To fakt patrze na sprawy  wagi z przymrożeniem oka , jak by nie było zdrowa psychika jest najważniejsza. Wspominałam kilkukrotnie ze moje myśli coraz częściej krążą wokół dziecka, wiec to jest mój główny motywator.  

Zdrowa mama =zdrowe dziecko. Wiadome  kilogramy to nie tylko sprawa estetyki, sama to często  powtarzam. W ciąży się tyje to oczywiste wiec jak teraz o siebie nie zadbam, to w przyszłości może być mi bardzo ciężko. A taki maluszek fajnie jak by miał  autorytet, bo na chwile obecna raczej nie ma się czym chwalić.Z  miłością do ruchu nie mam najmniejszego problemu, no ale to odżywianie...

Nie staram się o dziecko już teraz, żeby nie było, ale to już niebawem, wiec uważam ze pora podejść do sprawy z głową i na poważnie

Z innej beczki. Idę od poniedziałku do nowej pracy, Poprzedni pracodawca bardzo nie ładnie się ze mną rozstał, łamiąc prawo. Więc ja kobieta nie z pierwszej łapanki walczę o swoje, mam swojego prawnika wiec niech on działa, szanse na wygrana duże tylko sprawa może sie ciągnąć, jak pracodawca nie pójdzie na ugodę. Dużo mam do ugrania wiec walczę i mam nadzieje ze sprawiedliwości stanie sie zadość. Mamy juz termin zjazdu do Polski, jak ta moja sprawa go nie przedłuży. Juz nie możemy sie doczekać. Nie należymy do tych osób dla których życie za granica jest rajem na ziemi. Ale to temat na oddzielny wpis.

Milusiego dnia Kruszynki

p.s pierwsze  30 min.marszobiegów  zaliczone, czyż bym wracała do gry jak w tamtym roku, gdzie bieganie było dla mnie kosmicznym doświadczeniem?  tego bardzo sobie życzę.