Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Niedziela 01.07.2018 - poczatek nowego.

Witaj! Miło że jesteś jeszcze na Vitalii. Właśnie zajrzałam co u ciebie. Kochana gratuluje sukcesu zawodowego i całej reszcie. Wiesz nie tylko ty masz problem z motywacja... ja też w wieku 38 lat boję się czy mój metabolizm jeszcze działa i czy będzie chciał podjąć kolejną próbę walki z moim tłuszczem. Motywacja...jest dzieci mąż a przede wszystkim moje zdrowie ale... no właśnie jest to ale bo już od roku zabieram się do mojej walki i ciągle wszystko licho bierze. obecnie z wagą 130 kg ciężko podjąć decyzję o ćwiczeniach nie wspominając o diecie. Właśnie potrzebują motywacji do działania. Może razem podejmiemy decyzję do działania?Od czegoś trzeba zacząć....Pozdrawiam serdecznie.

Kochana ty jestes mloda kobieta i wszystko mozesz!!!!.....ja jestem 50+ i tez dalam rade! wszystko zaczyna sie w glowie i jesli tylko chcemyyyy!...to damy rade;)...wiec jesli ja dalam...to ty z pewnoscia tez!!;) ...ja tez mam spokojnie ...lubie moje leniwe i spokojne zycie...bez pogoni i zegarka w reku;)...pracowalam do 45 roku...pozniej zdecydowalam, ze czas na odpoczynek ii nie zaluje tej decyzji;)....juz sie wypodrozowalam...terac cenie spokoj.....zycie jest po prostu piekne!!;) Pozdrowionka i zycze milego weekendu;) geza

Hej, dawno się nie odzywałaś. Ja w sumie też. Nie wiem co Ci napisać, tyle już tu napisano mądrych, innych, ciekawych słów. Jak wiesz też jestem po czterdziestce. Za dwa miesiące 42 mi stuknie. I próbuję walczyć o siebie. Z dużym naciskiem na próbuję. Trzymajmy się razem. Pozdrawiam, Gośka

Czasem tak bywa, że nic się nie chce, że jest Ci wszytko obojętne, a po kilku dniach znowu próbujesz i to jest ważne, że próbujesz i że chcesz. Ja też tak mam i myślę, że wiele z nas tak się czuje. Ale musimy podnieść głowę, wstać i zacząć wszystko od nowa.Trzymam za Ciebie kciuki.

W tym roku skończę 41 lat i jeszcze nie pomyślałam, że coś za mną! Jeśli walczę z obżarstwem to robię to tylko dla siebie. Dla zdrowia i dobrego samopoczucia.

Co może kobieta po 40tce to najlepiej pokaże Ci marii 1955. A koniec rozwijania się to w grobie jest jak dla mnie:) Chociaż kto to wie... Powodzenia:)

Oj jak ja cię rozumiem. Jak dobrze odnajduje sie w twoich słowach. Jak dziwnie czytając twoje słowa odnajduje swoją sytuacje. Jakbym ja pisała. Jakzesz chętnie wpadłabym na kawę i pogadała z tobą. Czaasem mysle ze takie rozmowy działają cuda. Dosłownie i w przenośni. Osoba która rozumie przez co sie przechodzi. Gdy dzien zajadania sie przeradza sie w tydzien. Gdy nienawidzisz sie. Gdy potrzebujesz przytulenia. Lub kopa w dupę. Mnie czasem brakuje tego. Moja najbliższa przyjaciółka mieszka w Polsce i mimo ze piszemy ze sobą i wiemy o sobie wszystko to nie to samo co moc porozmawiać ze sobą przy kawie. Jeśli kiedykolwiek byś miała ochotę porozmawiać lub dać np mnie kopa lub byś chciała kopa - pisz ok? Trzymaj sie. Ja od jutra zaczynam na nowo. Tez bede sie tu żalić i cieszyć. Możemy trzymać sie razem Pozdrawiam

Ja kocham podroze, jak jedna skoncze, to juz planuje druga :))) nie wydaje na ciuchy i inne pierdolyy , ale na zwiedzanie swiata ostatniego grosza wydam. Tak jak Ty szydelkuje, tez przymierzam sie do robienia zabawek - masz jakies fajne filmiki na yt skad mozna pdopatrzec ? poza tym jests jeszcze mloda, ciesz sie zyciem i swoja rutyna, tam gdzie ostatnio bylam ludzie marza o pracy, stbilizacji, codziennym posilku i rutynie. my tu szczesciarze jestesmy , naprawde ! :))

Ja tez w ostatnim czasie zauważam nudę. Oczywiscie, zeniektore skupiają sie na jakichś zawodach w bieganiu, ćwiczeniach na siłowni, lepszym gotowaniu. Ale powiec Ci, ze tez czekam na jakiś przełom. Pewnie, gdyby w moim życiu trafiła sie jakas poważna choroba lub nieszczęście - juz nie byłoby czasu myślec o nudzie. Ale moze uda sie bez jakiegoś nieszczęścia?? Czego i Tobie zycze,

Koncze w tym roku 40 lat. i mnie to motywuje. Nie chce sie zestarzec schorowana z cukrzyca, nadcisnieniem, chorym sercem. Chce zyc a nie wegetowac, a wegetowalam z waga prawie 100 kilo, zasapana, ze stanami depresyjnymi, z uwagami lekarza ze za moment cukrzyca. Dupa. Warto dla swojego zdrowia. Co mnie jeszcze ubodlo prawie rok temu o tej porze? Nie mogli mnie dopiac w karuzele w wesolym miasteczku. Malo sie nie spalilam ze wstydu. Ale, z perspektywy czasu, najwazniejsze okazalo sie moje zdrowie psychiczne. Doly i leki w zaniku, mimo ze zycie jak wiadomo raz lepiej raz gorzej - to nareszcie nim sie ciesze. Warto, Kochana. Tylko i wylacznie dla samej siebie. Maz traktowal mnie z szacunkiem i w otylosci i w nazwadze i w wadze prawidlowej. A schudlam i chudne dla siebie.

40stka - to fajny wiek, niestety juz dawno za mna, uuuuu, a bylo tak pieknie - majac 42 lata zakochalam sie zwariowanie i tak naprawde chyba pierwszy raz - porownujac z emocjami jakie byly kiedys - to byla burza hormonow. Wiec to ze po 40 ..... to bzdura. Masz jakiegos dola, troche moze weszlo za duzo rutyny a mysle ze jestes energiczna , radosna kobieta i jak nic sie nie dzieje to czegos brak. Ta stabilizacja jest na wage zlota, ja jej nie mam i brakuje mi jej okropnie, ale wiem ze tez bym sie tak czula jak piszesz. Teraz mamy troche taka dziwna faze w naszym zwiazku ze tez czegos brak - jestesmy 12 lat razem, ja zaczelam od dwoch lat chorowac i troche to przyburza codziennosc. Zacelo mnie wszystko denerwowac - nie sposob tu o wszystkim pisac, fajnie byloby sie spotkac i nagadac, hahaha, wymysl cos szalonego, nigdy nie jest za pozno.

Żyj tak jak lubisz i ciesz się tym, nigdy nie wiadomo, co człowieka dopadnie/ albo nie dopadnie. Ja w momentach totalnego zniechęcenia mówię sobie, że u mnie jeszcze jako tako, są tacy, co mają znacznie gorzej. Miłej niedzieli! :-)))

Nie mam jeszcze 40 lat, ale wydaje mi się, że ważne jest hobby. Po to, aby też się odstresować po pracy. Warto znaleźć jakąś grupę wsparcia, np. nordic walking.