Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
[20] Podsumowanie tygodnia — 21.09. – 27.09.

Witam 😀 

Kolejny miesiąc dobiega końca... Kiedy to się stało? 

1. Kalorie — 4/7 — W poniedziałek rodzice mieli rocznicę ślubu i wyszedł z tego mały cheat. Objadłam się ciastem po brzegi. No regrets. 

2. Woda — 7/7 

3. Spacery/marsze — 44,63 km — Weekend przesiedziany w domu z powodu deszczu, więc trochę mniej niż zazwyczaj. 

4. Fit & Strong — 4/4 — Zakończyłam właśnie cały plan i jestem mega zadowolona. Ogólnie to zaczynając byłam przekonana, że po pierwszym treningu umrę i na tym skończy się moja kariera. Ale jak widać mocno nie doceniłam swojej kondycji i możliwości, bo pomimo małej zadyszki, która — co Marta często powtarza — jest całkowicie normalną reakcją organizmu, nic mi nie dolegało. Ćwiczenia wzmacniające na brzuch i plecy pozostawiły malutki ślad w formie lekkiego bólu na drugi dzień, ale oprócz tego poszło mi  zadziwiająco dobrze. 

5. Cardio — 0 min — Niedziela deszczowa tak bardzo, że nie dało się wyjść z domu nawet na pięć minut. Nie lubię takiej pogody. 

Waga:

Sprzed tygodnia:

79.8 kg

Obecnie:

79.7 kg 

Spadek:

0.1 kg

Sytuacja z wagą wygląda tak, że zważyłam się z samego rana, a wieczorem dostałam okres. Więc cieszę się, że przynajmniej nie jest na plusie. Przyszły tydzień pokaże, jak to wygląda naprawdę. 

A teraz małe non scales victories. Miały to być nowe rzeczy, które u siebie zauważam, ale w sumie będę je mieszała z tymi, które trwają już jakiś czas, ale wcześniej o nich zwyczajnie nie myślałam. 

1. Nie boję się jeść większych porcji jedzenia — wcześniej miałam duże obawy przed jedzeniem ilościowo dużych porcji. Oczywiście nie zawsze przekładały się one na dużą kalorykę, ale odczuwałam irracjonalny lęk, że zjadając sto gramów więcej, ta setka już nigdy ze mnie nie zejdzie. Wiem, dzikie, ale moja relacja z jedzeniem tak naprawdę nigdy nie była dobra. I dopiero ostatnio zaczęłam być tego bardziej świadoma. 

2. Osoby z mojego otoczenia zaczęły zauważać, że jestem mniejsza. A raczej zaczęły o tym głośno mówić. Co z jednej strony jest fajne, ale z drugiej już nie za bardzo. Bo co chwilę słyszę — głównie od babci — że nie powinnam się więcej odchudzać, bo "mało co ze mnie zostało i już wyglądam dobrze". Co nie do końca jest prawdą, ale mniejsza z tym. 

Tyle na dziś. 

Do następnego, ludziska 😊