Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
uffff

jak miło.

wróciłam do domu.

koniec białego chleba na śniadanie (oj, naprawdę? nie wydziwiaj, zjedz porządnie śniadanie) koniec namawiania na ser żółty, wafelki, jagodzianki, ciasto, koniec słodzonej herbaty (bez sensu ta twoja woda nic w niej nie ma), słodzonej kawy (lepiej ci pomoże), słodzonej zupy, słodzonych naleśników, słodzonych wafli przekładanych dżemem, croissantów tak dla smaku,  słodkiego likieru... nawet jeśli części odmawiałam, budząc zgorszenie (no pół gofra z bitą smietaną ci naprawdę nie zaszkodzi)

głupio mi, bo wszyscy starali się być mili, nawet jak mi tłumaczyli, ze tk to już jest ze z wiekiem tyjemy a przecież, no zobacz ile ludzi ma nadwagę i co, nic, żyją.

wróciłam do domu. wzięłam prysznic i zrobiłam gimnastykę z mel b i tiffany - i poczułam się znacznie lepiej. A jutro jakas wersja diety.

czuje się jak nastolatka, która ucieka z domu lub planuje oglądanie zakazanych filmów.

już zapomniałam, jaka irytujaca jest a może bywa dieta dla otoczenia....