Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
stabilizacja miła

mimo niegrzecznych zachowan, co mi sprawiają przyjemnosc kwadrans, a szkodzą na dluzej, jakos sie stabilizuje, czyli jest codziennie 67,4- 67,3; choc oczywiscie, jakbym jadła grzecznie co dobre dla mnie to bym pewnie juz ponizej 67 byla. Ale najwazniejsze ze nie idzie z powrotem wyzej, i tak sie staram trzymac.Rowerek, spacery z psami i Mel B, bo rowerku jak wiecej - siada mi kolano. No i poza tym nie samym rowerkiem bede sie ruszac... ogladalam nawet rózne inne sprzety, które mi podeszły w reklamie a potem pomyslalam, ze bezsens. Mam skakankę, jak przypomina Nefri, mam las, mam podłogę, moge sobie drazek rozporowy kupić, i to naprawde az nadto. 

Toche lepiej ogarniam jedzenie, w sensie, ze nie rzucam sie juz na byle co jak jestem glosna i zaczynam sobie wyrabiac planowanie jedzenia. I milo miescic sie w spodnicach. To ta faza z której słusznie smieje sie Pira, wyciagania rzeczy lubianych, w które sie nie mieściłam, niektóre sa nieco ciasne, wiec zaczynam chciec schudnąc "tylko te 3 cm" by sie zmiescic w tę spodnicę, której juz dawno nie nosiłam.

no i czuje sie lepiej, jestem sama dla siebie lżejsza, o wiele więcej niż te 6 kg które schudłam od czasu bycia wielorybem... bedzie lżej jeszcze to mila perspektywa

dzieki