Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
mała ucieczka dzień kolejny niedziela, wnioski
vitalijkowe

.. ucieczka, i widać, że ciało dało się przemieścić, a duch niekoniecznie ale przepędzam, jak umiem, szkodliwe myśli

może jest tak, że usiłujemy pomóc cialu, które właśnie duch rozwala?

widać bardzo na tej ucieczce, jak nie dbałam o ciało// co oczywiście z czasem rozwala ducha

aktualnie działają spacery, łatwiej dostępne wzdłuż brzegu morza, niż  jedzenie, przestrzeń

owszem pracuję, ale w stylu urlopowym, no przecież, więc ok. 11 ląduję w kawiarni/restauracji przy kawach pracuję, ogarniam albo udaję, że ogarniam, gdy zaczyna się tłok - jem coś rozsądnego  i tak po 15 wypad nad morze, no i rozmowy przez telefon itd. na posterunku potem...

ale uznałam, że spacery, że morze, że plaża, 

zero znajomych - zero rodzinnych odpowiedzialności, zero czekoladek pod ręką, zero poczucia, że coś powinnam

wnioski 

1. jedzenie ma u mnie wymiar emocjonalny, duchowy  itd zastępczy  - oczywiste, ale ,,,

2. żeby schudnąć, trzeba zadbać o przyjemnosci, inaczej jedzenie zastępcze kwitnie

3. wyrażnie mniej jem, jeśli nie mam na podorędziu szansy, znaczym trzeba sobie co nieco ułatwiać, co nieco utrudniać. 

4, jakby tak utrzymać w domu, że ruch jest moim prawem marnotrawienia czasu - chodzi o to, że nikogo nie dziwi podjadanie a dziwi spacer bo trwa i zabiera czas...

na razie, z podziękowaniem i pozdrowieniami