Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Odchudzanie a zdrowie ( także psychiczne )

We wszystki przesada nie jest dobra. tak samo w odchudzaniu, ćwiczeniach i okolicznych imprezach. Wczoraj ROBAL wbrew zaleceniom lekarza polazł na siłownie i 1,5h siłował się sa ze sobą. Na efekty nie trzeba było długo czekać - dziś ROBAL zalał się łzami, boli tu, boli tam, boli gdzieniegdzie. I gatać tu z takim ROBALEM. Bo ROBAL chce być chudy. GÓWNO mnie interesuje, że chce być chudy, jeśli ma za to płacić problemami zdrowotnymi. Oczywiście jak to przeczyta to się ROBAL zabulgoce, jak to zwykle u ROBALA. Czy ktoś mnie zmusi, by schudnąć 20 kilo w tydzień? Zapewne się da, ale co z tego? Skoro otyłość zyskujemy przez długi czas, to moim niekoniecznie skromnym zdaniem podobny czas powinien upłynąć w drugą stronę! Zabijanie się dla kolejnego kilograma? To ja już wolę być gruby. Podobno puszyści są sympatyczniejsi. Całe szczęście, że jestem wyjątkiem od tego, bo bym się chyba załamał mając być miłym i sympatycznym. Co z tego, że zjem od czasu do czasu loda? Mam potem iść i pogadać z "wielkim uchem" żeby go oddać? Smakuje mi i będę go jadł. Przy okazji ograniczę coś innego, postaram się ruszać - efekt wagowy raczej nie jest imponujący. Ale spodnie, które kupiłem z ROBALEM jakiś czas temu, jakbym paska nie nosił, to chodziłbym jak hiphopowiec... z pasem na kostkach.
Czas skończyć marudzenie. Dziś pozbywam się ROBALA. Co prawda, mam nadzieje, ze nie definitywnie, ale ROBAL wynosi się do MAMUSI . Niech jedzie, może się nie zapłacze. Znam telefony do pizzerii i innych dostawców jedzenia na wynos, także sobie poradzę. Może nawet coś sam zrobie? Na przykład herbatę? Może nawet uda mi się jej nie przypalić? Trzymajcie kciuki.