Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dlaczego bieganie, czyli rabin i koza

Uważam, że bieganie jest świetnym sportem i chciałabym dać kilka argumentów za.

Co daje bieganie, czego nie dają spacery? 

To pytanie zadałam sobie po przeszło rocznej przerwie od biegania, na którą złożyło się wiele przyczyn, wśród których mogę wymienić przetrenowanie, utratę kondycji spowodowaną nadwagą i covidem. Przez cały ten czas nie leżałam brzuchem do góry, chociaż i tak się zdarza i nie ma w tym nic złego. Dużo chodziłam, nawet po 20-30 km, w tym po górach. Więc aktywna byłam. Ale...

1) chodzenie nie podnosi tętna wyżej niż do dolnego zakresu  strefy aerobowej. Oczywiście, nie piszę tu o chodzie sportowym, to zupełnie inna bajka, ale o spokojnych spacerach. Dla osób bardzo otyłych, albo chorych lub starszych, to wspaniała forma ruchu, także dla osób zaczynających jakąkolwiek aktywność, albo... tak jak to było u mnie, dla czystej przyjemności spacerów. Ale to zupełnie nie jest rozwojowe. Nie poprawi się kondycja, nie ma progresu, sportowo zatrzymuje się w jednym miejscu.

2) chodzenie jest powolne. Aby przebyć dystans 10 km spacerem potrzeba 1,5 - 2 godzin. To jest dużo czasu i nie każdy człowiek może pozwolić sobie na stratę tego czasu. Ludzie pracują, mają obowiązki. Żeby przebiec 10 km wystarczy godzina. Jest różnica. Plus - biegiem spali się więcej kalorii!

3) Endorfiny. Tego spacer nie da. Potrzeba bólu, potu, zmęczenia, żeby później poczuć TO. Poczuć, jak każda komórka w organizmie odpręża się i oddycha. 

Wracając do pkt.1. Bieganie jest chyba jedynym znanym mi sportem, w którym można fajnie kontrolować strefy tętna i ustalać sobie różne plany. W zależności od tego, czy chcemy poćwiczyć wytrzymałość (żeby długo się nie męczyć), czy podnieść wydolność (żeby być zdolnym do dużych wysiłków), czy żeby stopniowo poprawiać kondycję, są różne plany pracy z tętnem. 

 Na przykład - chcę pokonać ten półmaraton, więc zależy mi zarówno na wytrzymałości, bo jednak 21 km to długi dystans, jak i na sile, gdyż muszę ten dystans przebyć w odpowiednim czasie. Więc dlatego ważnym dla mnie jest żeby robić te długie powolne dystanse w 2-3 strefie tętna, jak i szybkie tempówki i interwały w strefie 4, a nawet 5.

4) No i jeszcze coś, czego nie da aktywność w 1-2, a nawet 3 strefie. Czyli chodzenie, nawet bardzo aktywne, szybkie, czy górskie. A mianowicie dług tlenowy. A więc intensywne spalanie także po treningu, nawet w kolejnym dniu, choćby był to dzień na kanapie. Widzę to pięknie po moich niedzielnych tempówkach. Kiedy wypluwając płuca klnę na czym świat stoi i po pół godzinie wracam spacerkiem do domu. Normalnie spacerek na takim dystansie kosztuje mnie 200-300 kcal. Po bieganiu w strefie beztlenowej ta sama trasa i tempo to utrata 500-600 kcal. Czyli nawet więcej niż palę na sam bieg. No i ta przyjemność... ten relaks podczas tego marszu. To może być tylko po mocnym wysiłku.

Ten rabin i koza, to taki żydowski dowcip. Przychodzi chłop do rabina i narzeka, że mnóstwo dziecisk, ciasno w chałupie, żyć się nie da. Rabin radzi mu, żeby kupił kozę. Po jakimś czasie chłop wraca do rabina i mówi, że nadal nie da się żyć, bo za dużo ich w domu. Rabin mówi "sprzedaj kozę". I chłop dostrzega luksus. Dokładnie to, co czuje się po bieganiu, a czego przed bieganiem czuć nie sposób 🙃

To co, biegamy?

A przy okazji pochwalę się znaleziskiem, które odkryłam wracając sobie przez las.