Masa ciała sobie spada, ale nie wpisuję, bo ta waga, którą obecnie dysponuję jest bardziej zabawką, niż przyrządem pomiarowym.
Efekty uboczne zaszczypawkowania minęły, jeszcze leciutenieczko czuję mięsień ręki, ale to już nie ból nawet. W skali od 0 do 10 to jakieś 0,2.
Nie spisuję i nie podliczam żarcia, chociaż planowałam, bo mi się najnormalniej nie chce. Jem, jak jestem głodna i...
I jem normalne, zdrowe rzeczy! Właśnie wkosiłam twarożek z rzodkiewkami. Tłusty, pyszny. I wiem, że po takim wikcie nie będę tyć, bo zatka mnie na kilka ładnych godzin. Warzywa bez limitu. Jakieś owoce na szybko. Gotowce - szejki białkowe. Jak akurat mam, bo chłop upoluje, to moje ukochane piętki 8-ziaren (ciężko dostać - ja akceptuję TYLKO piętki i TYLKO z tego chleba! Innego pieczywa po prostu nie lubię) z czymś tam, albo same. Bo pyszne.
Na śniadanie najczęściej coś słodkiego. Pudding chia z mango i masłem orzechowym, albo deserek z kaszy jaglanej z odżywką białkową i karmelem nerkowcowo-daktylowym, albo jabłka w cieście, kaszka manna lub jogurt skyr z owocami, płatkami zbożowymi i syropem klonowym.
No i raz dziennie coś ciepłego. Gołąbki się skończyły, więc nagotowałam wielki gar zupy jarzynowej z mlekiem kokosowym. A na zmianę makaron groszkowy/ soczewicowy/ cieciorkowy z gotowym sosem eko-bio-wege i tartą mozarellą. Albo jeszcze coś innego. I tak sobie jem i dobrze mi z tym. No a czekolada gorzka z orzechami laskowymi dopełnia dzieła. Nie zamiast. Po posiłku. Kawałek na smaczek. Albo lizak chupa-chups w kinie. Tak chcę żyć do końca świata 😊.