Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Najtrudniej zacząć

Wszyscy obok powiadają...dieta zaczyna się w głowie..

Fakt to prawda, ja zawsze byłam przy tuszy, czasem miałam jej mniej czasem więcej, ale zawsze była :-) 

Pamiętam jak miałam chyba ok 14 lat pomagała mi mama, jeździła ze mną po dietetykach, pilnowała żebym jadła zdrowo, gotowane mięsko, rybka i dużo warzyw, oj ile ja wtedy schudłam, potem przyszła pora na dorosłość..zamieszkałam sama i co.... głupia koza nadrobiła stracone kilogramy i to z nawiązką..jacie czarna rozpacz.. eh nie znajdę męża i wogóle świat czarny....

ale los chciał :-) mąż się znalazł i nawet 2 dzieci... był moment że po córce a jest starsza schudłam...zdjęcie mam na lodówce(do tego dążę) ale potem przyszedł syn... wyjazd na wyspy i nagle życie stało się łatwiejsze.... przyszedł samochód ... mniej ruchu..i urosłam.... strasznie urosłam...

i wiecie co..przestraszyłam się... mówię boże mam 35 lat... 2 kochanych dzieci męża i co... moja wątroba się stłuszczy... serce  i co będzie... 

oświeciło mnie , poszłam do dietetyka, powiedział mi zero cukru mniej tłuszczu....

i moja głowa to zakodowała, 

na dziś nie słodzę nawet kawy, nie jem ziemniaków..porcje są mniejsze...

i zaczęło się...chudnę...

i wiecie co nie czuję się głodna, i nie traktuje tego jako diety tylko zmieniam swój sposób odżywiania... cieszę się z tego jestem dumna

9 sierpnia idę do dietetyka ..zobaczymy co dalej, 

chociaż kusi mnie dieta kopenkaska, albo kapuściana.. nie wiem czy warto?? jak myślicie