Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
trudno uwierzyć, że to już marzec...

 I znów zniknęłam na półtora miesiąca :( . Ale to zniknięcie to troszeczkę usprawiedliwione. Mam już psiaka, wabi się Axel. Jest zupełnie inny niż jego poprzednik. Ten pierwszego dnia zwiedził od razu cały dom, wszyskie pokoje, kuchnię. Od razu zaakceptował nowe legowisko. W nocy robi nam do tej pory pobudki o 3.45. rozrabia, chce się bawić i jak nas już tak porządnie wybudzi ze snu, to sam się kładzie spać. Już ma za sobą wszystkie szczepienia, została nam tylko wścieklizna ale to za dwa tygodnie. Wychodzi już coraz częściej na podwórko, chociaż nie kojarzy tego z wyjściem za potrzebą. Żywe srebro jednym słowem. Mogłabym tak o nim pisać w nieskończoność ale to nie o tym ma być ten pamiętniczek... .
Poza tym dopiero zaczął się nowy rok a my już pochowaliśmy dwie bliskie osoby z rodziny i właśnie przed chwilą dowiedziałam się, że zmarł mąż mojej przyjaciółki... . Przykro i bardzo smutno. Dlaczego odchodzą tacy wspaniali ludzie.... .
Dzisiaj znów jadę na aerobik, bo przez ferie nie było zajęć, nawet się stęskniłam za tymi ćwiczeniami. Ogólnie staram się też trochę w domu poćwiczyć ale to nie to samo, co zbiorowe wyciskanie potu. Zaczął się post, więc postanowiłam b. mocno ograniczyć węglowodany i oczywiście o słodyczach nie ma mowy. Może wreszcie zawita wiosna, to ruszę z pracami w ogrodzie jak mi Axel pozwoli a jest co robić... .
Pozdrawiam serdecznie drogie koleżanki.