Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tak się próbuję odstresować.

Miałem umówioną wizytę na 10:30. Ta godzina chodziła mi po głowie od przeszło miesiąca. Pierwsze wizje ciemnego magazynu, pełnego narzędzi
do tortur, przesiąkniętego zapachem krwi i spalonego mięsa pojawiły się tuż po zdaniu
'To na dziesiątą może być? ' kończącym telefoniczną rejestrację.
Mimo to cieszyłem się z przyszłej wolności od kilkunastodniowego bólu.
Gdyby zęby mogły się cieszyć również by to robiły.
Ból mi nie przeszkadzał.
Taki zaprawiony w bojach człowiek jak ja, który z niejednego pieca chleb jadł, go nie odczuwa. Od kiedy fala lamentu: "boże jak boli", "za jakie grzechy",
"wyrwą mi pół twarzy" i "mam problemy z prostatą" nie dostarczały mi współczucia ze strony rodziny oraz dodatkowej porcji deseru, postanowiłem udać się na wizytę do wyrwizęba.

Nie spałem już od 7 rano. Wersja oficjalna mówi, że czekałem na wieczorynkę dla amerykańskiej Polonii. Nie jadłem śniadania będąc święcie przekonanym, że do znieczulenia należy być na czczo. Pewnie dobrze zrobiłem, bo przez pokarm + stres zasiliłbym konto jednej z babć klozetowych.
Po drodze do celu nie miałem ataku Parkinsona, ilość śliny w przełyku była unormowana i gdyby nie brak opalenizny można by powiedzieć, że wcale nie pobladłem.
Na miejscu zauważyłem młodą parę rozmawiającą z dentystką na korytarzu.
Przeszły mnie obawy o nowych reformach NFZu nakazujących wywiad psychologiczny przed wejściem do gabinetu, zapewniający bezpieczeństwo lekarzy podczas rozpieprzania szkliwa pacjentów. Czułem, że odpadnę w przedbiegach, więc od razu chciałem się przyznać, że od miesiąca nic nie biorę i będę grzeczny.
Na szczęście okazało się, że to zwykła i jedyne, o co mogłem się wkurzyć to kolesiostwo i wpychanie bez kolejki. Chociaż w tym przypadku nie zależało mi na byciu pierwszym.
Usiadłem na krzesełku i z uwagi na 20 minut wolnego czasu sprawdziłem trzy razy wszystkie dokumenty i raz czy mam majtki na sobie. Potem asekuracyjnie namierzyłem pobliską toaletę i upewniłem się czy wchodzę do kółeczka czy trójkącika.

Czułem się dobrze, jak gdyby nigdy nic. Aż tu nagle wysiadła klimatyzacja, nogi same zaczęły mi stepować, a ręce upaćkały się w nawilżaczu Durexa. Wyciągnąłem komórkę, by zminimalizować stres i alfabetem Morse'a wysłałem 20 smsów, żaląc się na swój żywot. Odpisał jedynie Orange. Nie miałem kasy na super oferty darmowych minut, dlatego zająłem się podsłuchiwaniem debaty między dentystką a nastolatkami.

- No i Marcin podobno krwotoku dostał. Cały tydzień pluł krwią i mdlał.
- To widzę, że przed wizytą u mnie dobrze się zorientowałaś.
- Nooo, wszystkich znajomych obdzwoniłam, którzy mieli wyrywanie !

Kurwa... Krwotoku ?? W miarę dalszego podsłuchiwania dowiedziałem się jak to będzie boleć, jak będzie wyglądać kiedy coś się nie uda, i że nie należy zaciskać ręki na kroczu podczas zabiegu. Szukałem ukojenia w przeglądaniu książeczki zdrowia, lecz drgawki rąk zwracały na mnie krępujące spojrzenia konwersujących. Postawiłem na jedyną i skuteczną metodę relaksacyjną, w której jestem dobry - tępe patrzenie w ścianę.
Kiedy analizowałem biel farby przez gabinet przewinęły się 4 osoby.
Desperaci.. Są lepsze metody na śmierć.

Z gabinetu wyszła przyjaciółka doinformowanej nastolatki. Trzymając się za buzię dała do zrozumienia, że nie ma ochoty na rozmowę. Koleżanka pobiegła jednak za nią i odpowiedzi na liczne pytania o zabieg musiała odczytać z ruchu załzawionych powiek.
Wybiła 10:30 a ja nadal siedziałem w poczekalni. Pielęgniarka, wychodząc z gabinetu, poprosiła dziewczynę do środka, jednocześnie dziwnie patrząc na mnie.

- A pan tu czego ?
- Miałem umówioną wizytę na 10:30.
- No to pan da dokumenty ! Skąd ja mam niby wiedzieć, że pan tu jest i czeka ?
- Telepatia.

Dziewczyna weszła do gabinetu NR.6, ja zostałem w poczekalni.
"No to teraz się zacznie" - powiedział chłopak dziewczyny.
Umiesz puentować chłopie. Za kilka minut czeka mnie taki sam los, co twojej lubej. Sądząc po opowiadaniach to raczej twojej byłej. Wahałem się czy nie wyryć daty na krzesełku i zostawić kilku słów dla potomności do czasu, kiedy żołądek wyraził chęć zwiedzania. Lokalizację miałem sprawdzoną, więc pognałem tam niczym kucyk po polu pszenicy, gdzie zobaczyłem...

- Może kawy chcesz Tomuś?
- Nie dziękuję, już piłem.

Za to ja chętnie napiłbym się meliski. Najlepiej z setką.
Kiedy wspólnie siedzieliśmy w ciszy, w tle rozległ się dźwięk piły.
Prawdopodobnie tarczowej. Było mi słabo. Zmówiłem pacierz, zrobiłem rachunek sumienia i zastanawiałem się czy będą o mnie uczyć w podstawówkach.
Podczas tych rozmyślań o edukacji natrafiłem na rozmowę o praktykujących studentach.

- Nie lubię jak mi zgraja studentów do buzi patrzy.
- No tak, ale na czymś się muszą uczyć.
- Nie na kimś ?
- Spokojnie, u nas tego nie ma.

Odetchnąłem z ulgą, bo też nie lubię obserwacji amatorów stanu mojego uzębienia. Szczególnie studentów, którzy wiecznie są "na gazie".

W końcu stało się. Wybiła godzina mojej śmierci. Nie zwracałem uwagi na to, że pielęgniarka wywołała mnie, jako Panią. Kątem oka widziałem dziewczynę rzucającą się z płaczem w ramiona swego chłopaka i wiedziałem, że już więcej nie będzie mi dane obejrzeć Krecika. To mój koniec. Wszedłem do środka, gdzie biel zwężała moje spojówki.
Oczom mym ukazał się straszny widok. Nie trzy metrowe piły, nie splamione krwią obcęgi, nie nagie plakaty Ewy Sonnet a...

Było ich trzech plus kierownik. Nie mam pojęcia jak się nazywał fachowo, ale z twarzy wyglądał mi na kierownika Zbycha. Usiadłem na fotelu, gdzie opieką nade mną przejął Pan Rudolf. Rudolf miał śmiesznie okulary i zarost. Był trzeźwy.
Podczas gdy ja starałem się nie zemdleć, on eksplorował moją jamę ustną niczym Indiana Jones. Nawigowałem go jak mogłem, by swoim lustereczkiem na patyku znalazł źle zrośniętą ósemkę, jednak w slangu stomatologicznym "lewa strona" znaczy zupełnie co innego niż normalnie. Kiedy w końcu mu się udało zwołał naradę rodzinną. Banda studentów stanęła nade mną i ze zdziwieniem wlepiała swe gały, jakby do tej pory zęby widzieli jedynie w atlasie.
Jasne, zwiedzajcie sobie. Nie zapomnijcie skasować biletów.
Oprócz Rudolfa był jeszcze Esesman, non stop klikający w komórkę, oraz Małgorzata. Brunetka o pełnych ustach i biuście, chętna zatopić w twych koronach wiertło A6.
Każdy po kolei brał lustereczko i musiałem trzy razy otwierać i zamykać buzię, aby wszyscy mogli się dobrze nauczyć. Małgorzata poprawiła mi śliniaczek i nalała wody do kubeczka wielokrotnie się przy tym o mnie ocierając. Tak sądziłem, że na mnie leci.
Studenci przeszli do debaty, który ząb usunąć.

- To na pewno jest ósemka? To takie narośnięte?
- Patrz jaka śmieszna, jak się dopasowała haha.
- To jest szóstka, tu jest siódemka a tu ósemka! I siódemkę trzeba usunąć!
- Nie, tutaj jest ósemka i ją trzeba usunąć !

Kurwa, zdecydujcie się? Już kij z tym ile tych zębów nawyrywacie, będzie mniej do mycia. Tylko przestańcie stukać tym lusterkiem po zębach !
W końcu kierownik Zbyszek, który ma lekarską zniżkę na solarium, ostatecznie zażegnał spór pokazując wszem i wobec, gdzie jest ósemka a gdzie punkt G.
Mogliśmy przejść do rwania.

- Teraz wstrzykniemy znieczulenie. Będzie pan czuł obecność i dotyk narzędzia, ale nie będzie pan czuł w bólu.
- Jak w łóżku ?
- Proszę się nie ruszać.

Nie wiem czy to przez jego nieudolność czy przez moje zdeformowane dziąsła wbijał tą igłę trzy razy. Kazali mi zaczekać, a sami udali się plotkować za plecami.
Podczas gdy ja nieruchomiałem tam toczył się niewinny flirt między 50-letnią recepcjonistką a Rudolfem. Dowiedziałem się, że nie mieszka w akademiku, ale wynajmuje mieszkanie w centrum.

- I ile płacisz?
- 1300 + prąd i gaz.
- To sporo.
- No sporo ale mam własny garaż.

Okej, to MTV Cribs mamy za sobą. Proszę się już mną zająć i nie wywoływać żalu, że nie poszedłem na medycynę. Rudolf, który najwyraźniej kierował całym zabiegiem przyszedł jako pierwszy.

- No i co, działa znieczulenie?
- No chyba działa, bo trochę zdrętwiało.
- Trochę?
- No nie wiem czy nie może jeszcze bardziej stwardnieć..
- Nie.. chyba już nie..

Nawiązała się między nami nić porozumienia i w smutnej atmosferze przeszliśmy do kolejnych etapów zabiegu. Podnieśli krzesło, oślepili mnie lampami, a Rudolf złożył mi przysięgę.

- Jeżeli będzie bardzo bolało to krzycz.
Wtedy przerwiemy zabieg i podamy znieczulenie.

To co teraz dostałem ? Viagrę ?
Bądź, co bądź macie do czynienia z Rambo stomatologii, więc rwij !
Muszę przyznać, że Rudolf mimo zniewieściałego wyglądu i malutkiego sprzętu miał parę w łapach i szybko sobie poradził. Wprawdzie czułem się jak Somalijskie dziecko, któremu wyrywają ostatnie okruszki chleba, a dźwięk kruszonego zęba nie jest melodią dla mych uszu, to muszę przyznać - nie było tak najgorzej.
Samo rwanie było dla studentów bardzo zabawne. Oprócz alkoholu to pewnie jedyna rozrywka na ich praktykach. Dowcip trzymał się studentów przez cały czas.

- No i jak, idzie?
- Ciężko, bo trzeba podważać.
- Jak się dopasowała w szczelinkę, haha.
- Urosła na wymiar hehe.
- Chciała się ukryć i uchować, ale jej się nie udało. Dosięgła ją moja ręka sprawiedliwości !

Czułem się jak w tanim sitcomie do momentu wyrwania zęba.
Wtedy nastąpiło poruszenie jak przy narodzinach słonika na Discovery.

- Patrz jaka śliczna !
- Ale śmieszna !
- Matko, jaka dziwna...

Aż sam musiałem sprawdzić czy nadal mówią o zębie.

- Chce pan tego zęba?
- Niekoniecznie.
- To sobie go wezmę na pamiątkę.

Od tego momentu rozpoczął się nowy flirt, między Rudolfem a Małgorzatą.

- Patrz Magda ! Naszyjnik sobie z tego zrobię !
- Haha ! Przestań!
- Ej Małgorzata, to nadawałoby się na kolczyk, nie?
- Jesteś okropny! Haha !

Wróbelki gruchały, kierownik wraz z recepcjonistką zachwycali się kształtem wyrwanego zęba, a z moich dziąseł lała się krew. Znieczulenie powoli puszczało, ból zaczął pulsować, a ja powoli odlatywać.

- Dobrze się pan czuje?
- Ehe..

Dobrze, że w ogóle coś czuje. To oznaka, że żyje. Kiedy schodziłem z fotela, a usta wypełnione miałem wacikami, Rudolf udzielał mi cennych rad dotyczących dalszego postępowania. W potoku słów zrozumiałem jedynie:

- Jakby coś się działo to przyjść do nas.

Historia dobiegła końca.
Młode pary zakochują się w sobie, miasta zostają uratowane, a uzębienia uleczone.
Dziś sam jestem dziadkiem.
I cóż innego mógłbym dać swojemu wnuczkowi jeśli nie Werthers Original.
Niech h..j złamie na nich zęby.