Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
i jak tu was zostawić.....?

Przeraziłam się jak zobaczyłam, że mój ostatni wpis tutaj był miesiąc temu.

A radośnie ucieszyłam ilością wiadomości od was z zapytaniem co u mnie.

A więc nie mogę was zostawić. Nie wiem jak to się stało, ale przez ten miesiąc czułam awersję do kompa i kompletny brak weny. Nadal jej nie mam, ale nie mogę stracić cennych znajomości tu zawartych, więc wracam i mam nadzieję, że wróci mi zapał.

Ale nie obijałam się tak do końca przez ten miesiąc, co najmniej trzy treningi w tygodniu były. Zdarzało się bieganie. Nawet byłam na lokalnej imprezie biegowej, nie na czas, tylko rekreacyjnej. Było super, zwłaszcza, ze byłyśmy swoją paczką.

Na zumbę chodzę, chociaż u nas to już jest fitness z elementami zumby. I to mi się podoba. Waga stoi i to w sumie nie jest źle. 

Byłam z mamą na kontroli rozrusznika i wszystko jest dobrze, następna kontrola za półtora roku.

Z piętą póki co przegrywam, aczkolwiek widzę światełko w tunelu, drugi tydzień mam ją oplastrowaną i przynosi mi to ulgę. Metoda ta nazywa się taping i stosuje ją dużo sportowców. Moja noga wygląda mniej więcej tak:

Mąż mówi, że wyglądam jakbym chodziła z kolorową łyżką do butów.

Prywatnie u mnie wszystko ok. Chłopaki żyją własnym życiem i nie zawracają głowy.  Mąż jest grzeczny, trawę kosi, coś tam remontuje, nie marudzi ;)

Nie mam pojęcia co u was słychać. Z grubszego postaram się nadrobić. Ale powiem wam, że mi was bardzo brakowało. I dziękuję wam, że o mnie jeszcze pamiętacie :*