Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pogrzeb

Jutro pogrzeb. Okropnie się stresuje. Ciotka nie ma już rodziców, dla niej to my oprócz dzieci jesteśmy najbliższą rodziną. Pewnie jej rodzeństwo cioteczne i stryjeczne będzie, wujowie i ciotki. Nie wiadomo gdzie siadać, co robić właściwie, najpierw na czuwanie, potem do kościoła, później pogrzeb, później stypa. Juz mam żołądek w gardle. Byłoby dużo łatwiej gdybyśmy nie mieli skomplikowanych relacji rodzinnych. Po całej sytuacji z rodzicami taty i ciotki (już nie żyją, chodziło o opiekę w chorobie itp) tata nie schował mimo wszystko dumy do kieszeni. Przez telefon z ciocią rozmawiał, ale jej nie odwiedził. Nawet ponoć zadzwoniła w tej sprawie szwagierka cioci, ale nie wiem czy mój ojciec jest taki dumy, taki glupi, taki samolubny, czy bez wstydu. Nie wiem jak to będzie wyglądać, więc czuję potrójny stres. Nie wiem czy ojciec podejdzie do cioci, nie wiem z tego powodu gdzie siadać, nie wiem kiedy do cioci podjeść, nie wiem czy do wujka też podchodzić- wujek jest bardzo surowy i z nim nie mam kontaktu, byliśmy tylko na dzień dobry. Nie wiem czy podejść tez do rodzeństwa zmarłego i kiedy. Straciliśmy kontakt jakieś 8 lat temu, oni znowu byli bardziej związani ze swoim rodzeństwem stryjecznym. Najmłodszy, który zginął - z moim bratem i ze mną.

Od tygodnia nie jestem w stanie prawie jeść i spać, ponieważ jestem zestresowana całą tą sytuacją. Stresuje się też obecnością moich rodziców i siostry, oni zawsze mnie stresują w takich sytuacjach. Jestem przerażona tym pogrzebem. Chciałabym ich wesprzeć, ale nie wiem jak to zrobić, rodziny z drugiej strony będzie dużo więcej i oni wszyscy mają gest, takt i ogładę. Moi zachowują się jak z puszczy. I ja w sumie trochę też, gdy oni są ze mna. Od razu tracę rezon.

Naczytałam się tyle poradników co do pogrzebów, że teraz stresuje się jeszcze bardziej. Chciałam się wszystkiego dowiedzieć szczegółowo, bo to mlody człowiek i z najbliższej rodziny. Tata ma ciemna koszulę- wedle poradników nie powinien, powinna być biała, ja mam buty na słupku, powinny być płaskie i tak dalej I dalej. Mimo że powinno być na czarno to jednak nie za czarno. Z jednej strony mam ciemnoszare spodnie w kant, i szary płaszcz, ale z drugiej strony jak się rozbiorę to mocno czara jestem i tak dalej I dalej, takie drobne rzeczy. Wiem że nikt nie będzie się tak przyglądał, ale nie chciałabym znowu, żeby ktoś coś źle odebrał. No i mam stres większy niż myślałam że będę mieć. No i jeszcze beczeć na pewno będę to już w ogóle się stresuje co ja nie tak zrobię przez te beki i kogo nie zauważę, albo co złe zrobię choć powinnam kogoś zauważyć i coś zrobić zupełnie inaczej. Obawiam się nietaktu okropnie, nie chce kogoś urazić w takiej chwili.