Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Schudłam- rewolucja w mojej szafie i głowie

I kto nie lubi robić zakupów? Ciuchy, kosmetyki... Wiem, portfel nie lubi Po moim pierwszym sukcesie musiałam wymienić całą garderobę. Oczywiście zostawiłam sobie kilka rzeczy "ku przestrodze" . Nie wieszam zdjęcia na lodówce, nie porównuję siebie sprzed...zrobię to, kiedy osiągnę cel. Bo robiąc to teraz popadam w euforię, a euforia nie służy mi.

Może specjaliści od żywienia powiedzą- nie, nieprawda, nic się nie zmieni, kiedy schudniesz, ciągle będziesz tą samą osobą- a ja mam inne spostrzeżenia. Zawsze byłam dość pewna siebie, teraz moja pewność wywindowała w górę na przedostatnie piętro. Dlaczego? Bo kurczę...co tu owijać w bawełnę, faceci zerkają jak kiedyś, mąż się zrobił jakby bardziej zazdrosny, mało tego, w sklepie sam podsuwa mi sukienki, w sypialni jest oooo wiele lepiej, bo i ja choć przecież nie miss świata jeszcze (ale będę ) mam więcej pewości siebie, lepiej się czuję we własnym, jeszcze nie idealnym ciele.

Jak już wspomniałam- garderoba do wymiany- poczynając od bielizny, bo biust też zmalał (hm...nie wiem czy niestety, czy stety...to skomplikowane ) po bluzki, spodnie...wszystko. Najcudowniejsze uczucie- przymierzanie starych rzeczy...śmiałam się i byłam przerażona. Kiedyś wam pokażę. Spodnie, w których chodziłam i były dla mnie ścisłe- teraz obiema nogami wchodzę w jedną nogawkę (jak w tych rekalamach tabletek odchudzających hahahahahaha ), bluzki, sweterki, koszulki, które na mnie wiszą...pragnęłam, żeby tak było...(oczywiście out- większość ), płaszczyki i kurtki, w które owijam się wręcz, cuuuudowne uczucie... Powiem szczerze, że to mi daje motywację.

Zakupy- niesamowite uczucie wejść do sklepu i...to uczucie kiedy dobrze leży na mnie nie XXXL, albo " niestety, u nas nic w tak wielkich rozmiarach nie mamy" ale XL, L a nawet M. Tak...nawet M. Niesamowite uczucie kupić sobie coś przez Internet trochę w ciemno coś w sklepie dla normalnych hahahahaha nie dla puszystych i stwierdzić, że nie trzeba odsyłać, bo dobrze leży. To dla mnie jest tak cholernie motywujące. To mnie trzyma z daleka od krówki :D

Podobam się sobie coraz bardziej. Jestem gruba. Nie ma co ukrywać. L-ka L-ce nie równa , ale fakt, że mogę włożyć coś normalnego, a nie namiot, naprawdę sprawia, że czuję się pewniejsza siebie. Nie wolno pielęgnować w głowie poczucia "Jestem gruba bo...(i tu wszystkie nieszczęścia tego świata tylko nie moje własne obżarstwo i lenistwo) i powinnam to akceptować" , bo otyłość to choroba, to nie jest normalny stan organizmu. Czy dalibyśmy komuś bliskiemu 40 kg kamień i kazali go nosić w imię miłości? To dlaczego robimy to sobie...?