Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
W końcu!

Trzymaj, a ja nie zmarnuję tego wsparcia. Dziękuję :)

Absolutnie. Plan jest taki- jeśli oszukam, TO się nie spełni. A musi się spełnić. A nawet kiedy się spełni, marzę, żeby spełniało się jeszcze i jeszcze. Oto moja pokrętna motywacja :D

Powiem nieskromnie, że jak patrzę na to, jak prowadziłam się przez cały ten tydzień, to bardzo proszę brać mnie za ten przykład- nadaję się :D Dzięki :D

Nie ma opcji, mąż słodkości a ja swoje cuda wianki :D

Nie dziękuję ;)

Tradycyjnie, nie dziękuje, żeby miało moc ;)

Dokładnie. I dzięki temu, wchodzę do sklepu, mijam wszystko co słodkie i nawet nie mam ochoty, czuję jakiś rodzaj obrzydzenia :)

Wytrwam, bo teraz wytrwałam już długo i nie potrzebna do tego była żadna sytuacja związana ze szpitalnym przymusem jak do tej pory.

Dziękuję :)

Kochanie, spróbuj przemyśleć na spokojnie wszystko. Może spróbuj jak ja (sama widzisz ile razy mi się nie udawało) i potraktuj to jak obietnicę- jeśli się uda zachować dietę, albo nie tknąć słodyczy to i marzenie się spełni. Jeśli nie- nigdy się nie wydarzy. Ale to musi być coś naprawdę istotnego dla Ciebie. Poważnie, choć to głupio brzmi, ale tak powstrzymuje, przynajmniej mnie myśl, że przez głupi cukierek mogłabym trochę irracjonalnie coś zniszczyć, coś co nie jest związane z dieta, z sylwetką, ale ze sprawami zupełnie innej natury niż odchudzanie. Ja jestem pierwszy raz w życiu pewna na 100% że mi się uda. Już sa efekty. Przemyśl to. Powodzenia...Pisz do mnie jeśli chcesz :*

Bardzo dziękuję za wsparcie :*