Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zaczynam kolejny tydzień

Dzisiaj rozpoczął się 22 tydzień :) Czekam z niecierpliwością na poniedziałek - mam wizytę u ginekologa i chciałabym się upewnić, że na pewno wszystko jest ok. Nie czuję jeszcze ruchów maluszka (albo może nie wiem, że to to) ale jak pisałam poprzednio próbuję się uspokajać, że tak może być (pierwsza ciąża, tusza, łożysko na przedniej ścianie) poza tym pytałam koleżanki (rodziła w grudniu i myśl o niej spowodowała zrobienie testu :) ) kiedy pierwszy raz poczuła ruchy i uspokoiła mnie, że ona dopiero w 23 tygodniu. Poza tym liczę, że w końcu maleństwo ujawni swe oblicze - chłopiec czy dziewczynka :)

Ale pomimo całej sytuacji dzień rozpoczęłam pozytywnie. No prawie. Ale zacznę od jasnej strony na dzień dobry włączyłam TV i trafiłam na Dzień dobry TVN i była historia dziewczynki, która urodziła się w Polsce w październiku w 22 tygodniu i 1 dniu i wszystko z nią jest w jak najlepszym porządku i zostaje właśnie wypisana do domu :) Więc uspokaja mnie to, że im bliżej jestem terminu tym większa szansa, że się uda. Choć oczywiście liczę z całych sił na terminowe rozwiązanie w sierpniu bez niepotrzebnych zmartwień.

Dalej trochę mnie zmartwiło, że niektóry proponują/rozważają w związku z obecną sytuacją zmniejszyć częstość wizyt kontrolnych i część w formie telefonicznej. No nie wyobrażam sobie tego. Mimo, że mam już wyniki z krwi i moczu i są ok to mimo wszystko najbardziej pewnym badaniem dla mnie, że wszystko jest ok z maluszkiem (o siebie człowiek się tak nie martwi) jest USG i bezpośrednia wizyta u ginekologa. Psychicznie nie dałabym rady czekać teraz do maja na kontrolę.

Mam nadzieję, że to się wszystko jakoś uspokoi i to szybko. Zaczynam się stresować jak to będzie jak będę rodzić. Trochę mnie przeraża wizja, że jeszcze obecna sytuacja może trwać do porodu. Bałabym się jechać do szpitala bo ostatnio w takich placówkach jest największe ryzyko zarażenia. I jeszcze myśl, że byłabym zupełnie sama, bez odwiedzin masakra... Sama myśl porodu mnie stresuje (dla mnie to pierwszy raz) a jeszcze myśl o tym wszystkim ehh póki co staram się wierzyć, że będzie dobrze i jakoś to wszystko minie.

Zastanawiam się czy nie czas na wyprawkę, ale prawdę mówiąc nie wiem co jest niezbędne. Niby przeczytałam już wiele książek na ten temat ale ciągle to dla mnie czarna magia. Poza tym nie zwykłam robić zakupów w internecie i nie wiem jak zacząć. Trochę łudzę się, że się uspokoi i jak mąż skończy delegacje to akurat będzie spokój już w kraju i uda nam się razem zrobić zakupy. Z drugiej strony nie chcę zaczynać za szybko bo boję się, że kupię za dużo (wszystko to jest takie słodkie i ciężko mi się pohamować) a nie chcę teraz wydawać pieniędzy na rzeczy, które potem okażą się nie przydatne bo nie wiadomo jak będzie z sytuacją ekonomiczną (myślę, że dobrze). W ataku paniki chyba jedne zakupy już zrobiłam (takie łóżeczko 4w1 i kilka drobiazgów) w połowie marca ale jedyna opcja dostawy to był kurier na 14 kwietnia! Więc nie wiem jak to będzie dalej. Przedwczoraj zrobiłam też zakupy dla siebie na stronie lidla, bo zaczynam być mocno ograniczona jeśli chodzi o garderobę, nawet po domu. Tylko nie umiem się w tych rozmiarówkach połapać i zaszalałam - koszyk to z 14 pozycji i 550 zł poszło! Masakra ale mam nadzieję, że na większość czasu starczy (kupiłam jeansy, dresy w dwóch rozmiarach, legginsy też, bluzeczki na ramiączkach i z krótkim rękawem, dwa sweterki - każdy w innym rozmiarze i majtki - wstyd się przyznać ale zaczęły robić się za małe). W najbliższym czasie zapowiada się czas w domu więc głównie postawiłam na dres :D

Magazynier kupił mi już robocze spodnie nieocieplane (do tej pory chodzę w zimówkach, które mam od połowy stycznia - były za duże, zaczynają być za małe) ciut za duże ale obstawiam, że niedługo. Sprawdzam na bieżąco sytuację w Legnicy - w pracy widuję ludzi tylko stamtąd. Póki co są niby 3 przypadki: 1 osoba była od lutego cały czas w szpitalu we Wrocławiu i tam się zaraziła, druga osoba jest z Prochowic i leży w Bolesławcu a trzecia to neurochirurg, który dojeżdża z Wrocławia. Więc póki co nie powstrzymuję się od pracy. To jedyna okazja, że wychodzę z mieszkania (na zakupy będę wysyłać już tylko męża jak wraca na weekend), i jedyna szansa na spacer (moja praca polega na byciu na powietrzu od 7 do 12 na budowie dróg i chodników) i rozmowę z żywym człowiekiem (męża nie ma cały tydzień) i okazja żeby nie zwariować w obecnej sytuacji i nie tylko. Jak zaczną się pojawiać przypadki w Legnicy to wtedy zrezygnuję ale mam nadzieję, że zrezygnuję dlatego, że już ciąża będzie zaawansowana a nie z powodu tego choróbska bo ono już minie!

Nie mam ostatnio energii ale zaczęłam mierzyć ciśnienie i mam ogólnie niskie. Praktycznie nie przekracza 110/60 zwykle mam około 100-110 na 50-60. Mama mówi, że dlatego mogę być taka senna mara i nie mieć sił. Ale że w ciąży to normalne, że trochę spada i lepiej jak jest raczej niskie niż miałoby być wyższe, zresztą norma dla ciąży to od 50/90 więc nie ma się czym martwić. Ale fakt energia mnie opuściła. W środę ciut poćwiczyłam i dobrze mi z tym było i mam postanowienie, że dzisiaj spróbuję znowu.

Pozdrawiam wszystkich serdecznie w tym szalonym czasie :) 

Będzie dobrze, będzie dobrze, będzie dobrze ...