Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dlaczego to tak szybko wraca? ;(

Chociaż nie tak szybko, bo po miesiącu luzu waga wskazuje ponad kilogram i kilka centymetrów w brzuchu więcej (przez to drugie cierpię bardziej... ).

Jak to się stało, że zaczęłam oddalać się od Montagnica?  Ani mi nie było źle na tej diecie, ani nie brakowało pomysłów na posiłki, więc co? Ano chyba samobój.... A już tak niewiele brakowało do pożegnania nadwagi...

Nie wiem czemu, ale wyszłam z założenia, że makaron będzie okazjonalnie, a w rezultacie chyba przez miesiąc nie miałam go w ustach... To był błąd. Jak się w końcu do niego dorwałam to pooooszłłłoooo...  I tak trwa. Wróciłam do żarcia przy którym zawsze puszczały mi hamulce.... W końcu wpadłam w cykl - 2 dni ok., 3 dni zapiekanki i pasty rządzą... najczęściej popite piwem....

I teraz tak się zastanawiam.... Skoro system "okazjonalności" zawiódł może powinnam planować menu z garścią makaronu co drugi dzień?  Może wtedy faktycznie na jednej porcji się skończy, nie będę dopychała się pod sam nos?

Jak zaczęłam MM wszystko szło bardzo ładnie, bezboleśnie wręcz. Potrafiłam zjeść makaronik z warzywkami, nie fantazjowałam o pomidorowym sosie z mięchem do tego. Dlaczego to się zmieniło? 

Dla przypomnienia - w ciągu niecałych dwóch miesięcy schudłam jakieś 6 kg  A moje jedzonko przedstawiało się w następującym schemacie:

- owsianka,

- ryż/kasza/makaron z warzywami

- jakieś mięcho z surówkami

- jajka lub zupa

Od standardowego menu różni się jedynie obiadem, w którym brakuje "wypełniacza"  A okazało się niesamowicie skutecznym sposobem na redukcję 

Czemu, więc czemu tak pokpiłam?? 

Chciałabym napisać, że wracam na dobre tory, ale ja tak wracam na nie od 3 tygodni...

No cóż.. postaram się