Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
żarło dla niemowlaków

Mam się względnie, ale w końcu zaczyna boleć?

I swędzieć 

Tak właśnie myślałam, że coś mi za delikatnie po tym zabiegu 

Obrzęk schodzi bardzo pomału, ale schodzi. Nie muszę już wkładać tyle wysiłku w otworzenie paszczy. Co prawda ciągle komunikuję się głównie przez pomruki i preferuję żywność płynną, ale widzę, że jest ku lepszemu. Jednak dopiero dziś wstałam z takim typowym bólem kości. I to przy jedynkach, a przecież cięcie ciągnie się aż do piątki, gdzie najwięcej dłubania było przecież pomiędzy trójką i czwórką. Zdaje się wszystko dopiero przede mną....

Wracając do tytułu. Żarcie dla niemowlaków to jakieś nieporozumienie. W sensie to gotowe, słoiczkowe. W ogóle nie dziwię się, że dzieci tym plują. Dostrzegam miażdżącą zaletę dorosłości - można używać przypraw I z automatu przypomniała mi się historia, jak mama pierworodnego chciała odżywiać zgodnie z wszelkimi zaleceniami. No i nie dało się. Płaczu i plucia było co niemiara. Aż w końcu w momencie totalnej bezsilności braciszek dostał do posmakowania zupy ogórkowej. No i jak się łatwo domyśleć skończyło się z kombinowaniem jak tu chować dziecko tak, żeby wszyscy byli zadowoleni poza nim samym. Dostawał wszystko to, co inni (oczywiście w odpowiednie formie). Tak samo ja teraz. Z tymi słoiczkami to chciałam pójść na łatwiznę. No to poszłam. W tej chwili mielenie schabowego nie wydaje mi się, aż tak głupim pomysłem. 

Waga oczywiście leci, bo nie dość, że jem mało, to jeszcze same przeciery. Mam nadzieję, że dwa tygodnie takiej diety nie rozleniwi mi jelit. Ani, że po tym czasie i powrotu do jedzenia w normalnej konsystencji waga nie zemści się podwójnie....

A pomijając powyższe perypetie to nudzę się okrutnie. Szukam jakiegoś lekkiego serialu i nie mogę znaleźć nic godnego. A niestety nic poza gapieniem się w komputer w tej chwili nie wchodzi w grę....