Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
najpierw ogarnij otoczenie

Kolejna prawda znana chyba każdemu - Jak Ci smutno, jak Ci źle najpierw pościeraj kurze 

Grzebali mi w szczęce dokładnie 10 dni temu i przyznaję się bez bicia, że od tamtego czasu dogorywałam bez jakiś większych refleksji na temat piętrzącego się prania i przyległości. Jak rzuciłam plecak po ostatnim dniu pracy niemal na środek pokoju tak sobie leżał do tej pory. No, może kilka razy niechcący przestawiłam go nogą...  A mąż... cóż, temu to nigdy nic nie przeszkadza. Złoty człowiek  Dzisiaj jednak popatrzył na mnie z wielkim smutkiem w oczach i zapytał: "A miałabyś już nieco siły pomóc mi w sprzątaniu?". Cóż było robić, zaznaczywszy na jakie czynności się jeszcze nie porwę złapałam za ścierkę i ja. 

To nie było nie wiadomo jakie sprzątanie. W moim wykonaniu raczej delikatne ogarnianie i przestawianie bibelotów. Ale jak już było po wszystkim, jak tak się rozglądam i widzę wszystko na swoim miejscu, a z podłogi nie straszą żadne koty, jakoś mi tak lepiej.

Jeszcze wczoraj z lękiem myślałam, że za niecały tydzień wracam do pracy i sądziłam, że nie dam rady, że zeżrą mnie tam, bo będę musiała wyręczać się innymi. Tak teraz dochodzę do wniosku, że owszem, poganiam trochę chłopaków, to pewne, ale już nie boję się, że nie dam rady tak totalnie, tylko, że tylko trochę 

W ogóle obym nie zapomniała dopytać do kiedy dokładnie będę musiała tak na siebie uważać. W sumie nie wiem jeszcze co zrobię z tą wiedzą, ale te wszystkie zakazy, chociaż wiem, że istnieją nie bez powodu, to jednak dziwnie się czuję np. nie mogąc wysmarkać nosa (pardon - wysiąkać, dla tych z małopolski ).

No nic, na razie mam jeszcze sporo czasu na kolejne przemyślenia natury egzystencjalnej, tyle że z aromatem świeżo umytej podłogi