Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
porażka jest po to, żeby sukces lepiej smakował

Hej Skarby

I stało się... w niedzielę pękłam i tym samym przerwałam 30paro - dniowy maraton bez słodyczy.

Zaczęło się od tego, że mama upiekła ciasto z wiśniami... nie dało rady. Zjadłam chyba z 5 kawałków. NIE WARTO BYŁO.

Mimo tego, że ciasto było pyszne to po jego zjedzeniu nie poczułam się lepiej. Dotarło do mnie to, że bez słodkiego da się żyć i żyje się lepiej. Nie dość, że pozwoliłam sobie na słodkie to jeszcze odpuściłam trening. Wczoraj to samo - rogalik z toffi, 3 ciasteczka kruche i brak ćwiczeń. I kolejne wyrzuty sumienia. Nie z tego względu, że zjadłam i nawet nie chciało mi się tyłka ruszyć tylko z tego, że się skusiłam. Wniosek z tego taki, że jeszcze nie nauczyłam się nowego życia, że cały czas jestem w trakcie wyrabiania sobie zdrowych nawyków i jeszcze długa droga przede mną.

Jak widzicie, wszystkie popełniamy błędy. Najważniejsze, żeby szybko zdać sobie z nich sprawę i wrócić na dobry tor.

I mimo, że zanosiło się na smutny wpis to taki nie będzie

Nie mam zamiaru się poddać. Dopóki nie osiągnę zamierzonego celu, będę walczyć.

Pokochałam ćwiczenia i to jak moje ciało reaguje na wysiłek fizyczny. Psychicznie też się dzięki niemu czuję o niebo lepiej. Każdy dzień bez treningu jest dla mnie dniem niedokończonym i brakuje mi go. Odpuszczam tylko jeśli na prawdę nie mam siły i czasu.

Jeśli chodzi o dietę, to prócz tych ostatnich odstępstw trzymam się dość dobrze.

Waga pokazała wczoraj 60,5 kg.

Jeszcze pół kilo i stanę na rękach witając nową cyferkę z przodu

Dzisiejsze śniadanko i drugie śniadanko wyglądało tak:

Na lunch mam pieczonego mintaja z surówką a w domku czeka na moje biedne gardło rosołek

I ostatnia wiadomość dnia:
Dostałam się na magisterkę jadę jutro do Krakowa składać dokumenty!
A w sobotę olbrzymia podwójna impreza urodzinowa ----->
KOCHAM ŻYCIE!!!