Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
W święta do maka zawsze spoko.

CZEŚĆ! :)

Święta, święta i prawie po świętach. 
Jak tam, jak tam? 
bo mnie zawsze wymęczy to świętowanie.

A tu jeszcze jeden leniwy dzień.

Ok, ok, chcecie wiedzieć jak z postanowieniami? 
- oczywiście, że pięknie.

Bilans dnia: 
śn: biała kiełbaska, pół jajka, łyżka sałatki jarzynowej (w wersji bezmajonezowej) i kromka chleba

obiad: miseczka żurku i dwa plastry pieczonego schabu ze śliwką z surówką (z kapusty, marchewki, pomidora, oliwek, kukurydzy, fety, pestek słonecznika z oliwą) 

przekąska: dwie pomarańcze

kolacja: trochę ryby po grecku

I nawet rodzinka mnie zaskoczyła, bo obyło się bez zbędnych komentarzy na temat tego jak żyję, jem, wyglądam, uczę się, pracuję...
Tu zaskoczenie na plus. 

Później było zaskoczenie na minus. 
Pojechaliśmy do rodziny chłopaka.
Nie wiem, nie wiem, może to moje nadmierne przywiązanie do zdrowego żywienia i jakieś wyczulenie na to i nie powinno mnie to oburzać... ale patrzeć nie mogłam, jak... 
no właśnie, zacznę od początku. 
Było tam 3letnie dziecko, przeziębione, bez apetytu. 
Stół cały zastawiony, a ono nie chciało jeść chociaż wmuszali w nią wszystko. 
- zjesz rybki? 
- nie
- banana? 
- nie
- mama ci kaszki zrobi
- nie
- a może chociaż jogurciku?
- nie
- omójboże omójboże ona nic od śniadania nie jadła, cały dzień moje dziecko bez jedzenia, musisz coś zjeść, mama ci coś zrobi, zjesz z mamą na pół? 
- nie! 
- a może Mcdonalda zjesz? 
- tak! 

Mcdonald był otwarty. 
I szłam wczoraj z chłopakiem po zestaw dla 3letniego chorego dziecka, by sobie frytka zjadło w święta przy całym zastawionym stole. 

HAHA. 

Mam nadzieję, że dziecko się najadło, wzmocniło i raz dwa wyzdrowieje po takiej dawce witamin i składników odżywczych.

Ale nie mi oceniać i dawać rady. 

PA! ;*