Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Coś ode mnie o zaburzeniach odżywiania

CZEŚĆ! 

 Dzisiaj chciałabym napisać coś o zaburzeniach odżywiania, z którymi zmaga się tu wiele osób i przez które przeszłam, wyszłam i nie wrócę! 

Dostaję od Was dużo wiadomości pochwalających moje racjonalne waszym zdaniem podejście do odżywiania i odchudzania. Piszecie i pytacie:  
- "jak pozbyć się tych myśli po jedzeniu?" 
- "jak nie myśleć ciągle o kolejnych posiłkach?" 
- "jak zjeść coś niezdrowego bez wyrzutów sumienia?" 
- "jak przestać liczyć kalorie?" 
- "jak zacząć normalnie jeść?"

Powiem wam, że jeszcze trzy lata temu tkwiłam w ED mając wyrzuty sumienia po zjedzeniu niezaplanowanego jabłka. Więc da się wszystko, trzeba tylko mieć chęci.

Bo tylko my stoimy na przeszkodzie by coś w nas samych zmienić.  

"Ludzie tęsknią za całkowitą odmianą, a jednocześnie pragną, by wszystko pozostało takie jak dawniej" 

Niestety tak się nie da. Świat idzie do przodu, my idziemy do przodu, nigdy nie będziemy młodsi niż jesteśmy. Chcecie przejeść swoje życie? Zmarnować je na jedzenie? Mam żyć po to by zjeść drugie śniadanie o odpowiedniej godzinie, po to by ugotować obiad? Naprawdę daje Ci to szczęście i spełnienie. Nie? Chcesz zmiany, ale się boisz, tkwisz w przyzwyczajeniu i rutynie.
Błędne koło i najczęstszy błąd osób na diecie:  

Ograniczanie jedzenia- głód- apetyt na wszystko- chwila słabości- wielka uczta- złość, rozpacz, wyrzuty sumienia- ograniczanie jedzenia


„Mierz siły na zamiary, lecz nie realizuj zamiarów na siłę.”

Nie zataczaj błędnego koła. Zdarzyło się raz, drugi, zdarzy się kolejny.
Każdy następny będzie prowadził do coraz większej frustracji.
Nie jesteś szczęśliwy odmawiając sobie wszystkiego i nie jesteś szczęśliwy gdy później w końcu rzucisz się na wszystko. A jak żyłeś wcześniej?
Uważam, że szczęście i komfort psychiczny jest ważniejsze niż chude ciało. 

Co mi po chudym ciele gdy jestem zamknięta na innych ludzi, nie chce mi się wychodzić z domu, ciągle liczę kalorie, pilnuję godzin, nie mam innych pasji, zainteresowań itd.
Zaburzenia odżywiania to choroba, której nie życzyłabym najgorszemu wrogowi.
To coś co niszczy nas wewnątrz i wszystko dookoła nas.
Najważniejsze to osiągnąć ten środek, słuchać siebie, bo czasami dobrze jest zjeść trochę czekolady niż wiecznie sobie wszystkiego odmawiać i chodzić złym,czasami dobrze jest pójść z przyjaciółmi na wielką pizze, cieszyć się smakiem i towarzystwem innych, niż w samotności, w czterech ścianach jeść serek wiejski z pomidorem.
Wszystko jest dla ludzi w odpowiednich ilościach.
Byłam gruba bo po tej pizzy ze znajomymi wracałam do domu i dopychałam się drugą kolacją.
Byłam gruba bo zamiast kawałka czekolady jadłam ją całą i jeszcze zagryzałam chipsami.
Umiar i nie przeginanie w żadną stronę to klucz do zdrowego ciała i zdrowej głowy.

A jeszcze trzy lata temu moim całym życiem była tęsknota za czekoladą i samotne wieczory z serkiem wiejskim. Chooore.
Z pomocą przyszedł bilans zysków i strat, który spisałam i wracałam do niego w chwilach zawahania. Wiedziałam jakie myśli, jakie zachowania nie są normalne i pokonywałam je, jadłam to na co miałam ochotę, słuchałam swojego apetytu. Nie było to łatwe, wręcz bardzo trudne, a jednak się udało. Wiedziałam, że wiele zyskam pokonując to paskudztwo. Polecam!
NIE PRZYTYŁAM DUŻO.

Zazdroszczę, chciałabym, ja tak nie umiem... 
UMIESZ I MOŻESZ ale TAK NAPRAWDĘ NIE CHCESZ, CZEGOŚ SIĘ BOISZ

Jedzenie jest tylko jedzeniem. Wybierajmy to co zdrowe dla ciała, ale od czasu do czasu zjedzmy to co będzie dobre dla naszej psychiki, byle nie zwariować.
Dietowanie bywa groźne.
Czasami lepiej nie zaczynać.

PA! ;*