Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Święta idą, czas na dietę?

CZEŚĆ

W telewizji trafiam już na reklamy świąteczne,
w sklepie mijam rzędy czekoladowych mikołajów, choinek, bombek,
lada chwila w radiu usłyszę kolędy?
więc i u mnie dzisiaj w klimacie, a co, też będę pierwsza!  

Rozpoczynamy okres:
"schudnąć do świąt" bo przecież trzeba się jakoś pokazać rodzince,
następnie okres "co jeść w święta by nie przytyć"  i mój ulubiony etap "nażarłam się wszystkiego, tonę w depresji i zielonej herbacie" dobrej po przejedzeniu. 

Moi znajomi już zaczęli dietę, ciocia też zaczęła, robimy miejsce w brzuchu na świąteczne smakołyki. 

Zawsze fascynował mnie proces odchudzania przed wydarzeniem, na którym jest masa jedzenia. Męczyć się kilka tygodni by w jeden dzień nadrobić wszystkie braki i wyrzeczenia, którymi się katowaliśmy? I żeby to było tylko w jeden dzień, a następnego dnia powrót do tej wymyślonej diety, ale w 98% to już jest koniec diety. Przecież nie warto.  

bo jaki mamy bilans? 
- miesiąc męczarni, życia na sucharach i wodzie (przecież im mniej smacznie tym lepiej, w końcu jestem na diecie, muszę cierpieć), 
- tygodnie frustracji i złości,
- dzień prawdy gdy okazuje się, że może jakieś 2kg w porywach do 3kg przy dużej samodyscyplinie nam spadły,
- i godzina zero, pora kolacji, jedzenie na stole, a co mi tam, zjem trochę, albo wszystko. 

Czasami lepiej po prostu nie zaczynać takiej diety, przyniesie to więcej korzyści. 
Niczego nam nie będzie brakować w organizmie, psychika nie będzie tęsknić za pysznym ciastem, jest szansa że zjemy mniej przy stole, nie będziemy czuć wyrzutów sumienia po kolacji. A waga pozostanie taka sama, z dietą czy bez diety przedświątecznej, bez różnicy.

I najważniejsze: święta to nie jedzenie! :)

PA! ;*