Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Święta.

CZEŚĆ

Kochani!
Nie odzywałam się dawno i nie życzyłam Wam niczego, przepraszam!
Nadrabiam i odzywam się, chociaż życzyć już nie będę. 

Cały rok przecież życzę Wam jak najlepiej. Cały rok trzymam kciuki za Wasze sukcesy. A mechaniczne i automatyczne "Wesołych Świąt" już nic nie zmieni. Chociaż jeśli do tej pory wesołe nie były, macie jeszcze czas na zmianę. Niech takie się staną! 

Ja w Wigilię poszalałam. Była aż nadto wesoła. Wesoło machały do mnie pierogi, wesoło skakała rybka i wesoło wkroczyło ciasto niesione przez ciocię Halinkę, która uśmiechała się od ucha do ucha (nie tego w barszczu). Liczy się człowiek, nie jedzenie. A sięgając po kolejny kawałek, radość w oczach cioci większa niż uśmiechy dań ze stołów. Piekła dzień cały, a ja jem :) Dręczące myśli w mojej głowie wyparowały wraz z wyrzutami sumienia otulone smakiem jabłecznika. 

UDAŁO SIĘ. WOLNOŚĆ OD KALORII, WOLNOŚĆ OD NIEŻYCIA. 

W pierwszy dzień świąt za to zjadłam już trochę mniej. Po prostu nie miałam ochoty. Jedzmy zgodnie z apetytem, by nie trzeba było wspomagać się później ziołami na trawienie.  

Na szczęście w moim domu dań świątecznych dużo nie zostało. Ciasta już prawie nie ma. Moja rodzina coraz bardziej uczy się tego, by nie kupować i nie robić na zapas. Cieszę się z tego. 

A Mikołaj?
Nawet przybył. 

Kolejne święta za rok. Przed nami Sylwester. Ja na razie bez planów. Coś się wymyśli :) 

A Wy spędzacie końcówkę roku w jakiś wyjątkowy sposób? 

PA! :*