Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zakupy z nastolatką czyli preludium horroru

Cór mój nastoletni zakomunikował potrzebę uzupełnienia garderoby o kurtkę i buty. Cór mój w porównaniu z resztą domowego drobiu jest dzieckiem grzecznym i poukładanym, mocno wrażliwym i nie kandyduje do miana sieczkarni w głowie. Nie zmienia to jednak faktu, że z racji wrażliwości jest podatny na naciski zewnętrzne płynące z grupy społecznej jaką są szkoleni koledzy i koleżanki. No i dowiedziałam się, że moje dziecko nie jest „fejmem” w swojej „gimbazie”. Wow jakie sformułowania. I niestety wstrętna mamusia do tego nie dopuści. Co więcej dość ruchliwa (aktualnie tylko umysłowo) mamusia z adhd nigdy nie dopuści aby którekolwiek z jej dzieci było „fejmem” w „gimbazie”. A przynajmniej będzie próbować. Dla niewtajemniczonych (czyli takich ćwoków jak ja), aby zostać „fejmem” trzeba spełniać 3 podstawowe warunki.

Warunek pierwszy to mieć kupę kasy. Moje dziecko otrzymuje marne sto złotych kieszonkowego i jak na warunki szkolne jest to dużo za mało. Trudno, mnie wydaje się, że jest to wystarczająco jak na potrzeby pitno-słodyczowe. „Fejmy” dysponują odpowiednio zasilonymi kontami. Moja córka dysponuje tylko kartą do własnego konta, ale więcej niż sto złotych miesięcznie wpływa tam tylko z okazji urodzin, świąt i potrzeb szkolnych patrz: wycieczka, podręczniki, przybory itp.itd. .Nie leżą tam pieniądze na bluzki, buty, kurtki i inne cuda wianki. No i nie chodzi do okolicznych przybytków gastronomicznych w celu zasiadania i napawania się własną dorosłością.

Warunek drugi równa się metka. Buty nie mogą być z CCC ani z Daichmanna. Dżins tylko firmowy i wszędzie metka. Sorry, ale często za metką nie idzie jakość, a coś takiego samego tylko bez metki można kupić o połowę taniej. Szczególnie dla jeszcze zmieniającej swoje rozmiary nastolatki. Jestem zbyt racjonalna aby kupować dzieciom ubrania dla metki, skoro to ubranie dupy nie urywa, nie jest ze złota ani samo się nie pierze i nie prasuje. No i torebka obag albo Longchamp na wyposażeniu koniecznie. No way, po mamusi trupie.

Warunek trzeci to sieczka w głowie. Wprawdzie można się dobrze uczyć, ale zachowywać już nie koniecznie i wszystko przeliczać na kasę. Dobrze byłoby mieć za sobą jakiś próby w modelingu, albo innym szołbizie i zaimponować grupie „fejmów” czymś. Dziecko moje nie było w stanie określić czym jest to coś czym trzeba zaimponować, ale mówiąc o koleżance która fajki przynosiła i opowiadała jak to mama pozwala jej już palić w domu, albo o kolegach którzy robią zdjęcia nauczycielom i wrzucają gdzieś do netu robiąc z nich memy, dała jasno do zrozumienia, że chodzi o imponowanie niezłą sieczką.

Mając na uwadze powyższe nie mam dziecka "Fejma"  i jakoś muszę z tym żyć. :-)

Jednakże z pewną dozą nieśmiałości patrzę zatem na syna mego starszego i zastanawiam się czy będzie kandydował do bycia „fejmem” w gimbazie. Jak już popatrzę to myślę z rozczuleniem, że nie da rady. Wyżej stówki nie podskoczy, metki nawet jakby się jakieś przez pomyłkę trafiły będziemy odcinać, a jego sieczka chyba jest zbyt mało ścięta, żeby się nadał. Chociaż aspiracje ma.

Bycie dzisiaj nastolatkiem to horror.