Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nadprogramowo

Nie ma to jak przeszkody. Złej baletnicy to i rąbek u spódnicy. A zatem po dumnym 0,7 w piątek do dzisiaj jamochłon czyli „mła” pochłonął 2 śliwki w czekoladzie i ze 3 trufle z żelaznych zapasów „hasbenda”. No bo przecież schudłam. To jest chyba jakiś rodzaj zaburzenia psychicznego, no bo niby człowiek wie, że takie podżeranie nikomu ani niczemu nie służy i że ani ta śliwka ani te trufle na nic mnie nie były potrzebne i że narobią więcej szkody niż pożytku, to jednak wchłonęłam niczym gąbka.

Ale wchłaniając pomyślałam, że na rowerze spalę, bo sobie pojadę gdzieś jak roboty pracowe zakończę. No i jak te roboty pracowe zakończyłam to przyszła burza i się burzy, czyli nie pojadę. No to może jakieś wygibasy w domowym zaciszu. To też nie, bo racjonalnie do tego podchodząc przy ponad 30 stopniach na zewnątrz, jak będę się grzała i ciepło całą powierzchnią wydalała, to tym samym dom będę nagrzewała. Cały świat przeciw. A burza się burzy i zaraz mi pewnie prąd wyłączą i nie będzie Internetu. To pójdę poleżeć. Jakiś taki spadek formy po tych nadprogramowych kaloriach. Jakoś tak coś dzisiaj nie pykło w szarych komórkach i motywacji do odciążania globu.