Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
smutne życie żarłoka

Dzisiaj stwierdziłam,że mam tak słabą wolę i tak bardzo lubię jeść,że nigdy nie schudnę ,jedzenie mną rządzi,jak mi coś ładnie zapachnie, lub ładnie wygląda, to zaraz dostaję wilczy apetyt, nie potrafię się opanować, więc jem i jem i jem...........czuję,że jestem skazana na życie w otyłości, coś po cichu mi mówi spróbuj jeszcze raz, ale za chwilę coś innego już głośno mówi - dłużej niż tydzień nie dasz rady ! co robić ??? ja wiem,że większość z Was powie,przestań się nad sobą użalać, ściśnij dupę i do roboty, ale ja już nie raz i nie dwa próbowałam i zawsze moje próby spełzły na niczym, odchudzam się od wielu lat i zamiast mnie ubywać to rosnę jak hipopotam, może to całe odchudzanie jeszcze do końca się nie urodziło w mojej głowie, a może moim przeznaczeniem jest życie grubasa, sama nie wiem.mam już dość niepowodzeń, i w pracy i w domu i w odchudzanie,męczy mnie to życie pod górkę, chciałabym teraz trochę z górki, a tu niestety wielkie G........jak patrzę jak innym wiedzie się na każdej linii to nie potrafię zrozumieć dlaczego ja cała jestem na nie, nie szczupła, nie mająca stanowiska, nie mająca domu, nie mająca nowego samochodu, nie umiejąca innego języka, a większość ,nawet odchudzanie jest uzależnione od kasy, od kasy której nie mam, i której ciągle mi brakuje, jeszcze 4 dni do wypłaty a ja muszę wybrać, czy kupić dziecku bilet na tramwaj miesięczny .czy na razie dać mu codziennie na bilet jednorazowy ,podrażając w ten sposób dojazdy,i tak samo na jutro nie mam już kasy na zakup warzyw,więc wyjadamy co jest w lodówce,czyli ja z mężem chleb ze smalcem, a dla syna masło i sery i reszta wędliny, muszę jakoś przeżyć te 4 dni, jutro na obiad duszone ziemniaki i jajko, i kefirek do tego, więc jak tu schudnąć !!!???