Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
jak radzicie sobie z uwagami innych?

Plan może nie wykonany w 100%, ale i tak się cieszę ...mimo , w dalszym ciągu trwającej @ -  2 kg w dół.Ostatnie dwa dni bardzo się pilnowałam , jeżeli chodzi o słodycze....odmówiłam mężowi pięknych, smacznych babeczek i to dwa razy.On jest dziwny , jak coś to mi dokucza ,że mam wielki tyłek , a jak próbuję walczyć z otyłością to ten zaprasza całą rodzinkę na babeczki.Nie dałam się jednak sprowokować.Zapytał dlaczego nie chcę, itp. itd. Gdyby wiedział, co odpowiem nie pytał by pewnie wcale.....

Oczywiście całkiem spokojnie i miło, nie omieszkałam mu powiedzieć ,ze nie jem bo nie chcę go rozpraszać moim wielkim dupskiem  podczas kolejnej sprzeczki. Mówię Wam szok.....po prostu wymiękł. Stwierdził, że jak ja nie jem to on też nie zje....po czym i tak kupił babeczki do domu. Co najważniejsze w domu też powtórzyłam,że nie chcę....a mój kochany mąż nie wytrzymał i stwierdził, że to nic nie da bo muszę ćwiczyć a nie ograniczać słodycze.W sumie to nie mam się czego czepiać ....bo gimnastyka jest też potrzebna....więc....chcąc nie chcąc zmotywował mnie do pójścia na ćwiczonka....tylko ,że on biedaczek zjadł dwie ogromne babeczki ....a brakiem kilogramów nie grzeszy. Muszę coś  z tym też zrobić ...tylko może w mniej  chamski sposób niż on.

Kurcze to strasznie przykre , jak osoba którą kochasz mówi Ci że masz wielkie tłuste dupsko....aż mi się ryczeć chce .Wiem tylko,że sama w tym temacie nie jestem, innym też bliscy z tego powodu dokuczają.Z resztą nie tylko bliscy ....obcy to dopiero lubią sobie poużywać. np sorry nie poznałam ,ale przytyłaś....  Jestem ciekawa jak wy sobie z takimi uwagami radzicie. Może macie jakiś fajny sposób.