Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzień trzydziesty piąty...

...oczywiście nieprzytomny i niewyspany. I z perspektywą ostrego zapapierzenia, ajejej.

Zatem w skrócie:
- Dzieciaki przeżyły moją wczorajszą opiekę nad nimi. Kajka zamarudziła tylko raz (strzeliła klasycznego focha, z trzaśnięciem drzwiami hi hi hi :)), bo jej nie pozwoliłam wydłubać komórki z torebki. Ale za to była przeszczęśliwa, że ciocia zdecydowała się wrzucić ją do wanny (nie wszystkie pieluszki są szczelne ;)) - ona jest taką Małą Wodną Żabką i uwieeeelbiiiaaaa prysznic. A Konradka to jakby wcale nie było, oglądał baje i tylko chciał, żebym posiedziała z nimi, żeby się mógł przytulić. Co za czad :) "Ciocia a wiesz, że ja cię kocham?". Wiecie, jak się czułam po takich słowach od Kotlecika, no nie? :)
- Ja też przeżyłam, swobodnym kulemansem. Gajowa - w razie Niemca, po opiekę dzwoń :)
- Waga mi się zatrzymała na 55,9 kg. I chyba przesadnie o to 900 gram walczyć nie będę :) Wystarczy, jak jeszcze wyprofiluję ostatnie dwie miszelinowo-brzuszne oponki ;)
- Zgrzeszyłam wczoraj wieczorem, nie przyznam się jak :) Ale pyszne było. I niedużo. Jeno zupeeeeełnieeeee poza dietą :) Wyrzutów sumienia nie mam - uczę się odpuszczać sobie powoli i nie przesadzać :) Mniam :)

Pozdrawiam beztlenowo, bezgadowo i bezskypowo - wyłączam się i zaczynam usuwanie kolejnych stosików papierzysk :)